Aşk yok-1

• 6 Haziran 2023 Salı 17:28:52

Sehpanın üzerinde yanan mum etrafa loş bir ışık veriyordu. Mavi köşeli koltuğa yaslanmış, odanın içindeki eşyalara teker teker bakıyor, mavi gözlerinde biriken hüznü, bakışının dokunduğu her yere azar azar bırakıyordu. Elinde tuttuğu kadehten bir yudum daha aldı.

"Yalnızlık" dedi Müge.. "İnsanın tek huzur sığınağı".. Gözlerini sehpanın üzerinde bitmiş sigara paketinin yanında duran haplara dikti.. "Birazdan" diye geçirdi içinden.. "Birazdan varlığını bildiğim her şeye elveda.. Bu lanet olası hayatın lanet insanlarına, kurallarına, saçmalıklarına"

Korkuyordu.. "Yok olmak nasıl bir şey? " diye düşündü.. Bu yokluğun bir sonrası var mıydı? Bir Tanrı var mıydı? Varsa ne diyecekti? "Olsaydı" dedi içinden.. Sevseydi beni, zaten şu an yaptığım şeye engel olurdu. Kadehini tekrar doldurdu, sehpaya uzandı, üzerinde duran 8-10 civarı turuncu renkte hapı avcuna aldı..

...

Telefonun saatine baktı. Gece 01:23’ü gösteriyordu.. Otobüsün motor sesi kulaklarında hafif bir uğultu yapıyordu. Hemen tüm yolcular uyuyordu. Ama onu uyku tutmuyordu. Nereye gittiği, kime gideceği hakkında hiç bir fikri yoktu. Terminale gitmiş, ilk kalkan otobüse binmişti. Şansına İzmir düşmüştü. Telefonun rehberini açtı, isim listesinden aşağı doğru inmeye başladı. "M" harfine gelince durdu, yüzünde belli belirsiz bir tebessüm oluştu. Saat aklına geldi, çok geçti. Ama içinde kendini durduramayan bir his vardı. Tam 7 yıl geçmişti aradan, numaranın aynı olup olmadığından bile emin değildi. Birden parmağı, isteği dışında isme dokundu ve aramaya başladı..

5-6 arama sesinden sonra karşıdan yorgun bir ses cevap verdi.

-Efendim?
-Müge?
-Evet buyrun, siz kimsiniz?
-Evlendin mi? Umarım rahatsız etmemişimdir?
-Evlen... ? Yok, şey bi saniye.. Tu.. Turgay abi???
-Evet ben Turgay.. Hala yalnız mı yaşıyorsun onu soruyorum..
-Aaaa.. Evet abi de.. Sen... Nasıl ya? Böyle bir anda? Nerdesin?
-İzmir’e geliyorum, başımda bir iş var, konuşacak birine ihtiyacım var.. Sana saklanabilir miyim?
-Bana? Saklanmak? A... Abi direkt gel..

Turgay derin bir oh çekti.. Müge, elinde bir avuç ilaç şaşkın şaşkın gelecek cevabı bekliyordu..

-Tamam dedi Turgay.. Ben gelene kadar sakın öleyim deme!

Müge elindeki ilaçları halının üzerine düşürdü..

Otobüs ağır ağır İzmir’e yaklaşıyordu.. Yazılacak yeni bir hikayenin başlangıcına doğru..

Devam edecek