Yeniden merhaba

• 14 Mayıs 2023 Pazar 01:32:34

[ kalin
Gecenin kör karanlığına saplanmış bir yalnızlık bekliyor başucumda... Yine bir muma yalvarıyorum bitmesin diye. Bir şarkı açıyorum çocukluğumu çağırmak adına. Gel ey! Kaldır beni yerlerdeyim.. Bir sen yaparsın bunu gel hey!
İki kanadımı kestiler. Kanatlarım kendini kesti omzumdan. Sırtım kanıyor.
Sanki her biri tek tek bana vurmak için bugünü kolluyor. En güçsüz olduğum anı, yeniden kalkmadan önce ayağa yerlerde görmeyi yeğliyor...

Günler sonra evimdeyim. O kabus dolu endişeli günler, aylar hatta yıllar nihayet bitti. Zorlu bir süreci atlattım. Üzerimden büyük bir yük kalktı. (öyle büyük ki, yaklaşık sekiz buçuk kilo kadar) aylardır taşıdığım o yük yok artık. Derin yaralarım var. Onlarda geçecek er ya da geç. Ama içimdeki kırgınlık geçmeyecek. Can bildiklerim yoktu yanımda. Kardeşim ve kardeş gibi gördüğüm dostum sandığım. Ne evime geldiler ne hastanedeki odama. Bunu hak edecek ne yapmıştım aylardır kendi yorgunluğumu bir kenara bırakıp sıkınlarına koştuğum beklediğim onlardan başka herkes vardı. Ne acı ki gözler yine onları arıyordu. Hiç tahmin etmeyeceğim insanlar dahi gelip kan vermişti. İnsanın kötü gününde kimin yanında olacağı belli olmuyordu.
Evime geldiğimde eski görünümüme kavuşmuştum. Aynalara bakarken mutlu olmalıydım artık. Ağrılarım geçmişti hemde kanser olmadığı çıkan patoloji sonucundan belli olmuştu. Ben yine de mutlu olamıyordum. O hastaneden çıkarken içimden iki kişiyide orada bırakmıştım. Beni kollarımdan serumlar çıkmadan hüngür hüngür ağlatan can bildiğim o kişiler artık hayatımın devamında olmayacaktı.
Artık kendime kıymet vermeliydim. Beni üzüp, yıpratan kim olursa olsun bu canı onlara heba etmemeliydim. Canım acıya acıya da olsa söküp attım onları içimden. Bir kere çok fazla acıyacaktım ama iyidir dedim her seferinden. Anladım ki bir ben çabalamışım. Bir benim sevgimmiş bu gemileri yürüten. Gücüm kalmamış tek başına kürek çekmek çekmekten. Yine de çabalamışım da çabalamışım ama hiç bir şey kazandırmamış bu bana. Bana merhametsizce tavır alışlarından ve beni yalnız başıma bırakışlarından anladım.
İnsanın hayatındaki her olay bir ders niteliğindedir ya, ben bu yaşadığımdan da nasibimi aldım. Artık samimiyetsiz, karşılıksız, kısır bir ilişki istemiyorum hayatımda. İster kardeş, ister dost ya da eş olsun. Kimse benden kıymetli değil.
Ben uçurumun kenarında kim beni tutacak, kim ardımdan itecek açıkca gördüm. Şimdi yeni bir hayata yeni bir benle yeniden merhaba diyorum...

...