Al şu kâğıdı, kalemi eline, rengârenk boyaları da bir resim çiz bana, ay tenlim, güneş yüzlüm.
Resminde dünya olsun ay kadar masum, güneş kadar sıcak, yıldızlar kadar parlak.

Bir resim çiz bana ay tenlim; maviyle, sarıyla, kırmızıyla karışık…
Bir resim çiz bana güneş yüzlüm; beyazla, yeşille, pembeyle barışık.
Rengârenk olmalı bu dünya bütün tonlarıyla, cıvıl cıvıl her tarafı ışık…

İçinde ağaçlar olsun, topraklarla beslenen. İçinde kuşlar olsun, neşe ile seslenen
İçinde evler olsun, güller ile süslenen…
Bir resim çiz bana ay tenlim; içinde siyah olmasın. Siyah yokluk demekmiş, siyah acı demekmiş, siyah ölüm demekmiş.

Bir resim çiz bana güneş yüzlüm; muhabbet kuşlarının öpüştüğü, çocukların sevgiyle gülüştüğü, insanların dostça görüştüğü bir dünya olmalı şövaleye dökülen.

Bir resim çiz bana ay tenlim; insanlar el ele tutuşup gezsin zindanlarda volta atarak değil, mavi göklerde meltemler essin savaş rüzgârları değil, baharda tohumlar çatlasın sabır taşları değil, pembe tomurcuklar patlasın bombalar değil, neşeyle kelebekler uçsun kurşunlar değil…

İçinde gülümseyen yüzler, oğlanlar kızlar olsun sevda ile bakışan. Temiz duygular olsun, birbirine yakışan, aşık bülbüller olsun, güller için ötüşen, minicik eller olsun, arkadaşça tutuşan.

Bırak ay tenlim bırak; Dediklerim olmuyor, beceremedin. Bu dünyada yaşadın öyle bir yer görmedin.
Bırak güneş yüzlüm bırak; istediğim olmuyor…
Beceremezsin!
Bin yıl daha yaşasan
Öyle yer göremezsin…