İnsanlık namına hak için derim ki,
Zaman çarkının çarklarında ezilmişin hali bir başka oluyor.

Deneyimlerimden edindiğim kanı şudur;

Şairlerin duygusal yoğunluğu aklı eziyor zaman zaman.
Hataya, yanlış anlaşılmalara sebebiyet verebiliyor haliyle
Burada büyüklük erdemini gösteren el, üstün el oluyor
Akıl sağduyusu ön plana çıkarak,
Bir denge mizanı kuruyor.

Bu gibi hallerde düşünmeden insanları harcamak çok çok kolaylaşabiliyor.
Sonuç olarak çözüm önerimi de kendimce sizlerle paylaşmaktan mutluluk duyarım.
Şahsen kendim böylesi durumlarda, karşı tarafın maskesine bürünmeye onun mokasenleriyle
zaman geçirmeye katlanarak anlamlandırmaya çalışıyorum.

Tabi bu durum beni çok müteessir de kılabiliyor, toplumsal olarak sosyolojik yaşanmışlıkların etkisi,
coğrafyaların ezilmişliğin sancıları, kültürel yetersizliklerin psikolojisi vb. gibi sorunların çokluğunun ortaya döküldüğü, dipsiz boşluğun uçurum kenarları manzarası göz önüne seriliyor.

Durum bu ise EĞER;
Ne kadar çok, SAĞDUYUYA İHTİYAÇ OLDUĞUNU VARIN SİZ HESAPLAYIP DÜŞÜNÜN DERİM.

NİCE SAYGILARIMLA.