Pembe rüzgarın kollarında / Sessiz evcilik

• 21 Nisan 2023 Cuma 22:02:56

Sonunda
Güzel bir günde fethettim mavi güzü.

Suskunluğum kör pencerede ve derme çatma bir gülüşle tüm uzuvlarıyla bu talihsiz satırlar için yaratıldı.
...

İçimizde çatallaşan yollara rağmen en son gezdim çatı katını. Sana söylemedim. Beni kendisine çeken bir şey vardı orada. Olduğu gibi duruyordu odada kitapların, sezgilerin ve bitmemiş kavgaların. Benimle alay ediyordu bu sabah rüzgar.

Bitek sigara içtiğimiz balkonda eskimişti kuşlar ve sesler. Grileşen hava bütün kapıları ardına kadar kapatırken sükunetimi bozdum ve ağladım. Gökyüzündeki kasvete içerleyerek yüreğimin en sessiz ağacına bağladım tüm varoluşsal ümidimi.

O an sadece kalbinin içinde olmak istedim

Kundaklanmış bir bebekti geçmiş zaman hatıraları. Kullanılmış bir sükunetle ve yüzümdeki çift kat hüzünle yasladım başımı kuşlu göğe. Bir şeyler duymak istiyor hiç konuşmuyordum.

Bir kadını kurtarıcı yapan nedir? Bütün kadınlar güçlü doğar. Güzel olmak ya da olamamak sorunsalı hiç mi hiç umurumda değildi. Zamanla bitmeye mahkumdu güzellik. Ve bitiyordu.

Mavi gözlü bir hüznü aldım elime. Evire çevire büyüttüm onu. O ve ben düştük. Düşürüldük silik görüntülere. Bir solukta okunan bir serüvendi içine gömüldüğüm ardışık kareler.

Hepimize cömertçe bahşedilen
Devrilemeyen bir mülk idi zaman ve aslında zaman sahiplenilebilen bir şey değildi. Zamanın yıkıcı tabiatını bilen ve ona göre yürüyen herkes bir şekilde hayatta kalabiliyordu.

Başımı kaldırdım ve pencereye sabitledim gözlerimi. Gün batımında kızıla boyanmış göğü ve yansımaları seyrettim.

Ben bir anne olsaydım belki koynumda bir pencere ile gezerdim. Süt kokardım buram buram ve kalbim böylesine kederli olmazdı. Ben bir anne olsaydım gözlerim kimseyi aramazdı.

Çıkıp giderdim beyaz zambakların açtığı saklı tepeye.

Mahvash / Munise Senem UÇAR