Tarihin en başından bu yana insanlığın temel mücadele alanı köleliktir.

Kölelik çoğu zaman en alt sınıf olarak dahi kabul görmemiş; köle insan olarak görülmemiştir çünkü.

Paradigması ne olursa olsun hiçbir güç, ideoloji veya inanç sistemi köleliği kaldırmaya kudret yetirememiştir. Yettirememistir derken aslında yettirilmek istenmemiştir. Çünkü hüküm sahibinin hükmünü sürdürmesi için sistemin varlığı zorunlu kılınmış ve ayakta durması desteklenmiştir. Hamurabi kanunlarında bir kölenin kaçmasına aracı olanlara ölüm cezası öngörülmüş, yeryüzünde ağız birliği etmişcesine Hindistan’dan Afrika’ya ; Uzakdoğudan Amerika’ya dünyanın neresinde olursa olsun kölenin çocuğu da köle olarak kabul edilmiştir.

Kölelik en basit tanımıyla bir çarkın dönmesi için insana mal, sermaye veya ucuz işgücü olarak bakılmasıdır. İnsanı yücelten İslam insan onuruna aykırı gördüğü için köleliğe ilkesel olarak karşı durmuş ancak uygulamada yine insan eliyle devam ettirilmiştir.

Sanayi devrimi ve digital çağ ile birlikte herşey değişirken kölelik sisteminin yerinde durması beklenemezdi elbette. Kaldırıldığı deklare ediledursun modern kölelik boyut değiştirerek devam etmektedir.

Kölenin en bariz vasfı emeği üzerinden sömürülmek ve insan olarak geldiği dünyada karın tokluğuna canlı kalmaktır.

Dün ağaya, beye, paşaya, hana, sultana "efendim" diyordu insan bugün patrona.

Fuat Oskay