Eski resimler her zaman hüzünlendirmiştir beni.
Bir zaman makinesi olsa gitsem o yıllara, öylece sessizce köşeden izlesem o anları. Tanısam o zaman da yaşayan bir birinden güzel insanları.
İz yapsaydı bilinç altıma unutmamacasına konuşulanları. Bir zaman makinesi olsaydı gitseyim eski zamanlara, şahit olsaydım birbirini çıkarsız seven gerçek insanlara. Öylece sessiz sessiz izlesem bir köşeden geçmişi. Sindire sindire çekseydim ciğerlerime geçmiş esintileri.
Camı yalayan bir rüzgarın ıslığıyla karışsaydı dudaklarımdan öylesine dökülen nağmelerim. Kömür bakışlı kara kaşlı bir çocuğun elinde elma şekeri tükenirken zamanla beraber, yaşasaydım o günleri bende seyre dalarak üç katlı ahşap bir evin cumbadasında. Karışırken gecenin karanlığına zaman, bozaaa diye ünleyen bir satıcının sesiyle dönüp baksam ay ışığının aydınlattığı o arnavut kaldırımlı taş sokaklara.
Bir zaman makinesi olsa gitsem geçmişin yaşandığı yerlere, babamın çocukluk zamanına, şahit olsaydım dedemin evladı babama sevgi dolu bakışlarına. Gök yüzünde uçan bir kuşun kanat çırpışlarına, ağaç kovuklarındaki yuvalarına. Tavuklardan kaçan bir tırtılın telaşında koşuşturulan yağmura tutulmadan toplamak için yerdeki hasırlara serili zahraları örtmeye.
Dinleseydim uzaktan gelen hoparlörsüz okunan bir yatsı ezanını. Âmin deseydim gelecek için edilen dualara içten içten ve bir o kadar samimi.
Bir zaman makinesi olsa gitsem o eski yıllara, gitsem çocuk felci olmadan, henüz 40’a çıkmaya başladığı ateşimin vereceği zarara maruz kalmadan müfahale edebileceğim o ana.
Ana, bu sıcak mevsimde, üşütüpte daha çok hasta olmayayım diye sarma beni battaniyelerle!
Sarıpta vücut ateşimi üçe beşe katlama!
Beni koruma iç güdüsüyle bu sıcakta sarıp beni ateşime odun atma ana!
Beni koruma kaygısıyla daha büyük zarar verme ana!
Ateşimi dahada yükseltme!
Soğuk suya yatır beni, ateşimi düşür, bir ömür eksik yaşatma beni, koruduğunu sanarak korumasız bırakma beni diyebilmek için gidebilseydim o anlara.
Dur ana, ateşim zaten kırk, sarma beni battaniyelere, sinirlerim yanar, erir kaslarım, bir tarafım yıkık kalır, ezile ezile yaşarım hayatı ana, sarma beni, yükselir vücut ateşim yakar beni dur sarma!
Bilseydi ateşimi düşürme yerine daha çok sararak örterek zay edermiydi beni canım anam.
Bir zaman makinesi olsa gitsem o yıllara.
Düşer miydim yalan yanlış sevdalara, düşer miydim bir zalimin tuzağına, aldanır mıydım sahte gülüşlerine.
İnanır mıydım sahte sevgisine, düşer miydim peşine, olur muydum perişan. Kurban eder miydim gençliği mi değmeyecek birine.
Bir zaman makinesi olsa gitsem o eski yıllara, sessiz sessiz seyretsem bir köşede, sohbet eden komşuları, umut umut uçan kuşların attığı çığlıkları dinlesem. Yumsam gözlerimi dinlesem eskilerin türkülerini.
Bir zaman makinesi olsa gitsem o yıllara, ve dönmemecesine bir daha şimdiki yıllara. Tarih olsaydım, ve unutulan zaman da alsaydım yeri mi.
Bir zaman makinesi olsa gitsem günahların, acıların, zalimlerin, adaletsizliklerin olmadığı bir yere.
Bir zaman makinesi olsa, bir zaman makinesi...