bazen en başa dönmek istersin
her şeyin senden uzaklaşmaya başladığı o en başa

bazen düne
bazen de bir an öncesine

en çok boşlukları doldurmak istersin boşa geçen zamanda

yıllar
yılları kovalamış
yorulmuştur artık

eşyalarla bir eskir insan

koca bir ömre nice hayatlar sığdırır
nice hayaller
nice düşler
yanar
söner

özlersin sonra

adımlarını tetikler o özlem
kendini yollara vurursun
aklında
bölük pörçük çocukluğun

bir anının kopan sayfalarını ararsın
masal kitabında kahramandır kimi zaman
kimi zaman resim
hatıranın
karanlık odasında

çünkü canlandırmak zordur mekandan uzaksa zaman
karşı koyamadığın özlem
olay mahalline döndüren

...

bir yandan korkuyorum
cinlerle paylaştığım topacımı bulamam diye

tavan
arasıyla birlikte çökmüştür, kim bilir
yeniliğe yenilen eski evle birlikte

küpelim
dalında şarkı söylediğim kavak
uçurumundan düştüğüm kaş
-yapayım derken göz çıkar mı acaba

anılara dönüşün
o toprak yollarında