YAZMAK İSTEDİM
17 Ağustos Marmara ve Düzce’de 12 Kasım da olan depremin ardından Düzce’ye yardım ekipleri akın etmeye başladı. 12 Kasım akşamı 19:00’ da yakalanmıştık. Kriz merkezinde Kiremit Ocağı Prefabriklerlerinde geçici iskânda görevliydim. Bir haber aldık Zonguldak Maden İşçisi bir grup gelmişti. Saat 23:00’ gibiydi Düzce Meslek Yüksek Okulu’nun önünde ellerinde alet edavatlarıyla bekliyorlardı. Enkazların yoğun olduğu mahallelere yönlendirildi. Sabaha karşı Ankara Büyük Şehir Belediye sinin ekipleri kasalar dolusu ekmek ve koli koli sular dağıtımı yaptılar. 17 Ağustosta ki şoku atlatamazken 12 Kasım Depremi Düzce’yi vurmuştu. Çadır kentlerin ve bir kaç prefabrike yerleşkesinin olması Düzce’ye bir nebze nefes olmuş var olan çadırlarda ve prefabrik evlerde insanlar sabahlamış ve hemen hemen üç,dört hafta bu durum devam etmişti. Her prefabrikede en azından 20 kişiye yakın depremzedelerin yaşadığını tespit etmiştim. O sayıya göre öncelikle su,ekmek ve diğer gıda ve ihtiyaç maddesinin dağıtımını yapıyorduk . Akşam saatlerinde kriz merkezine uğuyor günlük bülteni alıyor. Deprem ve gelişmelerle ilgili toplantılar yapılıyor toplantılara katılıyorduk. Toplantılarda Ahmet Mete Işıkara vb.Deprem konusunda uzman kişiler vardı.
Depremden en az can kaybı ve en az hatta sıfır kayıpla bina hasarlarından nasıl kurtuluruzdu? Öncelik İstanbul ’a , Hatay ve Kahramanmaraş ’a dikkat çekiliyordu. Öncelikle burada ki binların sağlamlığı araştırılacak bundan sonraki yapılarda kesinlikle Deprem yönetmeliğine uygun binalar ve yerleşkeler yapılacaktı . Diğer bir hususta bir ordudan bir tümeni sırf Deprem ve diğer afetlerde kullanmak üzere oluşturulup öyle bir eğitim verilecekti umarım yetkililer bu vaatleri bundan sonra gerçekleştirirler. Marmara ve Düzce’ Depremlerinde gördüğüm, tanık olduğum yurdumun insanının yardım severlik duygusu bugünde devam ediyor. Tekrar geçmiş olsun güzel yurdumun güzel insanları. Kenan Öztürk Cumhuriyet ilkokulu öğretmeni DÜZCE