Kendimle Konusmalar

• 1 Şubat 2023 Çarşamba 01:25:29

Aklimin ipleri kacti, tutamıyorum elimde. Gitgeller yasiyorum, cok karisik bir patika. Kendimi sakinlestirmeye calisiyorum. Beynimin icinde kalbimi durdururken hayal ediyorum ve surekli kendime hayatimin disindan bakmaya çalışıyorum. Serin olmaliyim. Aklimda bi ihtimal, tek soru. Kaybedersem? Hayir diyorum kaybetmeyeceksin. Dronela yukseliyirum en tepeme. Bir arabanin icindeyken dronun beni cektigini hayal ediyorum ve nasil zigzaglar cizdigimi goruyorum. Benim olan beni bulacak elbet. Peki ben bu huznu nasıl zafere tasirim diye sorular soruyorum. Dunyanin var olusundan bu yana herkes ayni seyleri yasadi. Kendime soruyorum sik sik hatirlatiyorum. Mahserde bir sansin olsaydi gercekten boyle mi olmaliydi yasamin? Yuzde kac memnunsun? Elinde kontrol edemedigin seyler icin neden uzuluyorsun? Git ve parçala diyorum ortami. Zamanin cizgisinden ilerliyorsun. Bu olaylar zaten kader dahilinde. Sen yapilmasi gereken her seyi yaptin zamaninda, boyle bir sey olmaliysa sira onda. Sakin ol Elif diyorum. Hepimiz icin de en dogrusu: sen devam et ve kendini gelistir, hayat huzunle degil sakinken daha rahat yasanir. Bu sans elimden gidince gercekten boyle mi olmasi gerekiyordu diye pisman olma. Guzel yasa, guzel ol kizim diyorum. Zamanin disindan gelmek istiyorum sana. İlerle, cok guzelsin. Gelecegi bilemem ama unutma ki benim olan zaten beni bulacak eninde sonunda ve hissetmistim bunu zamaninda. Sakinleş. Sonra kafamda yasayacagim guzel gunleri dusunuyorum, daha guzel gunleri. Bu bu degil yani hayat, ince bir ipin uzerinde yurumeye calismak degil. Sıra onda kizim, sen devam et bir yandan, o zaten gelecek eninde sonunda bana.