Ağustos böceklerinin koro oluşturup birlikte şarkı söyledikleri bir akşamda seni düşünmek beni ferahlatıyor. Ay ışığı ile aydınlanan sokaklarda yürürken, hatıralarımızın birer yağmur damlası olup üzerime düştüğünü hissetmek beni öylesine serinletiyor ki, duyduğum hazza kelimelerle hayat vermek imkansız.

Mutlu gözlerimin etrafa yaydığı parıltı ile irkilen ağaçlar ve böcekler, bu parıltının aşkın bir ifadesi olduğunu anlayınca bana destek verircesine bir oraya bir buraya sallanıp, daha hızlı uçup, vızıldamaya başlıyorlar. Onların bu desteği sahip olduğum değerlere daha fazla sahip çıkmamı sağlıyor, anlıyorsun değil mi?

"Ben hep seninleyim." demiştin hasretle yanan sözlerimi sana doğru yolladıktan sonra. Düşündüm, bir insan diğerinin yanında hep nasıl bulanabilir diye... Bu gece yaşadıklarım bana gösteriyor ki yalnız olmamak için biraz düşünmek yetiyor. Etrafına daha fazla anlam yükleyebiliyor ve dikkatini yaşamına odaklayabiliyorsun.

Benliğimi kemiren bütün düşüncelerden arınıp seni düşünmek; okyanusta dev dalgalarla boğuşup batma tehlikesini atlatan gemi misali karaya atıveriyor beni... Kardan, kıştan kurtulup, çiçeklerin açtığı, böceklerin öttüğü, kuşların uçtuğu o bahar aylarına gidiyorum bir anda...

Doğa ile beraber ben de uyanıyorum...

Çünkü içimde bir sevgi besliyorum...

Ömer DEMİR