Göz yaşımla suladım kuru topraklarını
Gönlüme kollarını hiç açmadın petunya
Hep bir başkası için serdin yapraklarını
Sevdama dallarını uzatmadın petunya


Kış dedin, güz dedin, bekle yaz dedin..
Büyüdükçe sevdama hep az dedin
Sabır duydum, kahır verdin naz dedin
Toprağımı dişinle, tırnağınla kaz dedin
Dalım asi rüzgarlardan anlamaz dedin
Vefasız bir yele verdin elini
üstüme yıkıldı apansız dünya
Yaktın Hasretinle yıktın petunya


Köküne Can suyunu göz bebeğim taşırdı
Görseydi gök kuşağı rengini kamaşırdı
Kokuna hasret kalan Mevsimlerim şaşırdı
Ne ahiret bıraktın nede bu dünya
Her iklim de bekledim seni petunya


Ne güller kuruttum ne baharlar eskittim
Eridim hasretinle mum gibi bittim
Güneş göresin diye dağda karı erittim
Yol verdim Bulutlara yağmurları delirttim
Uğruna kaç papatya yoldum petunya
Sen açasın diye soldum petunya


Şimdi benim gibi sende naçarsın
Sevdayı gördüğün yerde kaçarsın
Artık mezarımda ancak açarsın
Öldüm Senin için öldüm petunya