Yüreğin ıssızlığa vurduğun da kendini
ve gözlerinin yağmurlu olduğu bir dem de..
O söğüt sarkımı saçlarının altına al yüreğimi
Al ki ıslanma’sın,üşümesin göz yaşların da
Dayanamam bilirsin seni mahzun görmeye
Hep umutlar görmeliyim ufukların da

Ağlama demiyorum, ama yalnız ağlama
beni de çağır yanına beni de ağlat
Ve Benimle ağla...


Varsın çamura bulansın ayaklarım
üstüm başım kirl’ensin
huzurun canı cehenneme
Bırak ortak olsun kalbim acılarına,
Ruhum hüzün kokan nefesin de dinlensin
Ki uyuşsun hasretim’in kan kusan hücreleri,
Gönül kıvılcımı bir aşk meltemi’yle yelensin
Ve avun’sun son bir lahza
Sana karşı her zaman ümit var olan sevgim
Saçlarını teğet geçen o rüzgar burnumda serin’lesin

Bırak...
Bırak tanık olsun gözlerim
Azrail bakışlı göz yaşlarına
Ağla ağla ki
her biri bir kurşun olup değsin yüreğimin alnına
Ağla ki Hüznümün rahmine düş artığı embriyolar
Tutunsun ve utansın kendinden yalnızlığım
Ağla ki kalbime bir bıçak insin in cin sevinsin


Kalbin...
huysuz’luğa çaldığında kendini
Beni de çağır hasrete ram olmaya beni de
Çünkü sen umud’umun yeşerdiği tek yersin


Gönlün kapattığında herkese kapılarını
Eşiğinde olsun razıyım sen yeter ki çağır
Düşman ordularına bırakır gelirim vatan mevzilerini
Göğsümde dolaşan aşk denen kurşunu
Aldırmak için
Narkozsuz düşlere bile yatarım seninle
Omuzum’a yaslan ama kalbimi dinle...

Ağla ama yalnız değil ağla benimle.


Ruhun düğümlediğin de inancını sevgiye
sol yanın notalardan bir sol sesiyle
adımı çağır’sın dudaklarına
Ömrümün solfejini bile dizer’im ayaklarının altına
Hangi telden çalarsa’n çal beni
ama yalnız ağlama beni de ağlat ve benimle ağla

Bir ney sesine dönüşsün bakış’ıp susuş’umuz
Sevinci acıdan benim için ayıkla
Gölgeler iz düşümü yaşarken
Bir uyku arası aç gözlerini beni sayık’la
Ağlama demiyorum sana ağla
ama yalnız ağlama
beni de ağlat benimle ağla...