Bir an bile düşünmeden, tereddüte düşmeden,ne bir kararsızlık ne bir pişmanlık ne de bir an üzüntü yaşamadan yokluğunu yaşıyorum. Varlığından daha anlamlı yokluğun. Öyleyim kendi halimde... Artık her an yalnız kalacakmış hissi barındırmadan, kırmadan ve kırılmadan geçiyor günler öylece. Bir hayli emin adımlarla... Yağmurlu günlerde bir başıma yürüyorum artık. Bazen bir sokak köpeği bazen bir sokak lambası bazen de kulağımdaki melodi eşlik ediyor adımlarıma. Artık küçük nedenlere kafa yormuyorum , bile bile isteyerek yapıyorum bunu. Yokluğunu yaşıyorum ruhumun doruklarında ben. Yokluğunu yaşıyorum her gece yarısı kaybetme duygusunu barındırmadan göz kapaklarımda.Hem , varlığından daha güzel oluyor yokluğun kendimi tanıyorum. Sahi sen nasılsın? Biraz da sen anlat bensizliği, artık gülüyor musun? Bakıyor musun hasret aynasına, tanıyor musun artık kendini?..