Unutmak, hayatımızda sıradan bir iş değildir. Ruhumuzun ve aklımızın kendince elbette bir seleksiyonu vardır, bu biteviye çalışır, işine gelenleri alır, işine gelmeyenleri yolda bırakarak devam eder...Bir de unutmak anlamında bilinçli seçimlerimiz vardır. Hayatta yaşadığımız, yahut bizi doğrudan ve dolaylı etkileyen olaylar vardır, derinlikleri ve ağırlıkları anlamında hayatımızı farklı etkileyen. Bunların bazılarını istesek de unutamayız, bunlar hayatımıza monta edilmiş olaylardır, yahut kanımıza karışmış demekte de mahsur yoktur. Bunlar artık bizim birer parçamızdır, zaman içinde de bizi oluşturmaya devam eden unsurlar içinde yer alırlar. Hayatımızı doğrudan etkiledikleri içinde onlar da artık biz olur. İçeriden biz hep görürüz, bunları çoğu da dışarıdan başka gözler tarafından da fark edilir. Hiç bir şeyi göremeseler bile sizde yaptığı keskin değişimleri görürler. Bu tür olaylar artık unutmak faslından çıkmıştır ve hayatınıza katılmıştır. Size mütemadiyen ve her gün çat kapı uğrarlar, girmeyin, gelmeyin deme şansınız yoktur.
Bazı olayları yine ağırlığından ve derinliğinden dolayı unutmak istersiniz, bunların da çoğu çözümsüz olaylardır, taşıma kapasitenizi zorladıklarını fark edersiniz ve bilinçli olarak unutmak istersiniz, unuta bilir misiniz? Çoğu zaman bu mümkün olmaz, en ufak boşluk bulduğunda gelip en tepeye oturur verirler. Ama ne yapıp edip bu çözümsüz olayları unutmayı başarmalıdır insan. Bunlar insanın var olmasını etkileyecek kadar önemli ola bilirler. Oysa insan sınırlı bir varlık ve sınırlı bir taşıma kapasitesi vardır.
Bazı şeyleri de unutmak istemezsiniz, hep gönlünüzde ve aklınızda kalsın istersiniz, bunların çoğu çok kısa anlara dek düşen güzel anlar ve şeylerdir çoğu zaman, uçarı bir halleri olduğundan ve çok kısa sürdüklerinden kuş gibidirler, çok isteseniz de her zaman size uğramazlar, siz de sürekli tutamazsınız ki çoğu zaman bunlara yer kalmaz içinizde.
Tabi her şey bundan ibaret değil, siz bir çok şeyin iz düşümünden oluştuğunuz gibi, onlarca yere de iz düşürürsünüz ve bu alış verişten de farklı bir dünya oluşur. Bunların yükünü de yine çekecek olan sizsiniz, eğer bir güzellikse yaşayacak olan da sizsiniz, bundan da kaçamazsınız...
İnsan bir sosyal varlıktır demek insanı ne kadar anlatmaya yeter bilemem. İnsanın çok genli bir varlık olduğunu ben bilirim. Bunları ne saya biliriz, ne tarta bilir, ne de ölçebiliriz. İnsanın varlık kütlesinin dışında ölçüye ve teraziye gelen yanı yoktur. Her şeyi el yordamıyla ve izafidir.
Bütün bu olup bitenler karşısında insan sütre gerisine çekilerek ve kendisini de hedef tahtasına koyarak gerçek değerlendirmeler yapa bilmelidir. Yaşaması için bu gereklidir, yoksa bunca derinlikte ayakları dolaşırken, bunca ağırlığı da bir ömür taşıyamaz. Demem o ki, olayların ağırlık ve derinliklerini hayatına iyi dağıta bilmelidir. Çünkü insanın olaylar karşısındaki gücü sürekli değişkendir ve iyiden çok kötüye giden bir değişimdir bu güç anlamında. Yaş ilerledikçe hem fiziki anlamda, hem duygusal anlamda insan zayıflamaktadır. Dün kaldıra bildiğiniz olayları bugün, bugün kaldıra bildiğiniz olayları yarın kaldıramazsınız ve kaldıramıyacaksınız. Çünkü siz bugün artık dünkü insan değilsiniz. İnsan çocukluğundan ve gençliğinden başlamak üzere her anlamda kendisini çok istikrarlı kullanmalıdır. Günü birlik olayları yaşarken bunun bilincinde olmalıdır. Bu hem kendisi için çok önemlidir, hem de ona güven duyan çevresi için. Çok gerekli olduğu bir anda meydan yerine çıkabilecek gücü daima korumalıdır. Değilse kendisine kötülük etmiş olacağı gibi, çevresinin de bütün güven duvarlarını yerle bir edebilir, buna hakkı yoktur.
Unutulmak belki çok kötü ama yine de unutmak mübarek şeydir her şeye rağmen...Unutun!...


Hayrettin YAZICI