BİRİNCİ DERS..’

Anadolu’da bir çocuktu o. Kalabalık bir aileden. Payına düşeni kadar nasipleniyordu sevgiden, ilgiden. Bu yüzdendi belki, hep eksik hissediyordu kendini babadan hem anneden.
Burnundan dudaklarına sarkan sarı sümüğü eksik olmuyordu. Sümüğünü gören yanından yöresinden uzaklaşıyordu...
Koridorda, kalabalıkların arasında farketti onu Gülbin Öğretmen.Yüreğinde ısınan bir merhametle yaklaştı. Eğildi, çocuğun seviyesine indi, gözlerinde sevgi vardı, kalbinde ilgi.. Yüzüne gülümseyerek baktı. Çantasından iki mendil çıkardı; ilkiyle izleyenlerin gözü önünde çocuğun burnundan sarkan sümüğünü sildi. Elinde tuttu mendili. Diğerini de çocuğa verdi "Sana hediyem olsun yavrum.." dedi.

Büyüdü çocuk. İçinde bir insan büyüdü. Ömrü boyunca öğretmenini kalbinde; mendilini cebinde sakladı.


İKİNCİ DERS..’

Duvarda asılı duruyor hâlâ diplomam
Kırmızı kurdele ve nazar boncuğu
Yanında verdiğin şekerler

Hayat büyütüyor bizi
Öğretmenim,
Çok çabuk geçti yıllar
Okul sıralarının üzerinden
Heybemde haki rengi hâtıralar

Unuttum leyleklerin göç yollarını
Bir üçgenin iç açılarının toplamını
Afrika’nın haritada ne yana düştüğünü
Ay’a ilk kimin, ne zaman gittiğini

Unuttum,
İki nokta arası mesafenin
Ne hızla kat edildiğini
Savaşların nedenlerini
Ve sonrası neler olup bittiğini

Lakin unutmadım alın terinden
Utanmanın yanlış olduğunu kara ellerimden

Unutmadım ben
Nefti karanlıkların maviye dönüşebileceğini


İnsana insan olduğunun bilinciyle yaklaşan, yüreğinde bir güzel dünya büyüten, mesleğinin hakkını veren tüm öğretmenlerimizin Ögretmenler Günü’ nü tebrik ederim..

Fuat Oskay