Aramızdan ayrılalı yaklaşık bir yıl oldu (21.11.2021). Yokluğuna hiç alışamadık. Meğer seni ne çok severmişiz!

Her an yüzünü görmeye, sesini duymaya, hatırını sormaya, yârenlik etmeye ve maziyi hatırlamaya o kadar alışmıştık ki bunlar hayatımızın parçası olmuştu.

Anneciğim!

Doğduğumuzdan beri her birimizle sevgi ve şefkatle ilgilenirdin. Hastalandığımızda rahmetli babamızla birlikte sabaha kadar uyumaz ve başımızda nöbet tutardın. Yemez yedirirdin ve bizlere hep moral verirdin.

Duyarlı, duygulu ve tertemiz bir kalbin vardı. Kimseye kin tutmaz ve intizar etmezdin. Âdeta bir iyilik perisi ve merhametli bir melektin.

Üzülmemen, her şeyi dert etmemen ve daha fazla yaşayabilmen için çok çırpındık ancak takdiri ilahi tecelli etti ve ansızın emri Hak vaki oldu!

Eğitimci babamızla birlikte mekânın cennet, toprağın bol olsun! Nurlar içinde ve huzurla yatıyorsunuzdur, inşallah!

Zor sosyoekonomik şartlarda hep beraber çok mutluyduk. Acılarla, tatlılarla dolu o günlerin asla geri gelmeyeceğini ve hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını biliyoruz.

Sevdiğiniz şarkılarda, türkülerde sizi anmamak ne mümkün! Herkese nasip olmayan böyle asil ruhlu, yüreği sevgi, şefkat yüklü, akça pakça anamız ve pirüpak babamızla hep onur ve gurur duymaktayız.

Sizden başta dürüstlüğü, temizliği, içtenliği, açık sözlülüğü, çalışkanlığı, tutumlu olmayı, paylaşmayı, acımayı, iyilik etmeyi, insanlara saygı ve sevgi duymayı öğrendik. Ne mutlu bize!

Bizden esirgemediğiniz ilgi, sevgi, şefkat, eğitimimiz ve gelişmemiz için gerekli maddi ve manevi destek, katkı ve dualarınız için Allah sizden gani razı olsun!

Üç evlat ve iki torun olarak Karagöz’ler size her an dualarını yollamaktadır; Allah; kabul etsin, âmin!

Aciz hecelerde,
Sizsiz gecelerde,
Anar, arar, ağlar
Kalpler çarpar, çağlar…

14.11.2022