0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
276
Okunma
Bir yıldız kayacaktı belki sonsuzluktan. Konacaktı donmuş kalbinin derinliklerine.
Kalbini donduran tüm yaşanmış, yaşatılmış kirli, puslu ve lanetli anıları eritecekti. Ama her şey için geç olacaktı o kalp yine atmayacaktı.
Herkes ne kadar sessiz ve sakin.
Hayal kırıklıklarının oluşturduğu, ölüden de beter yürüyen bedenlerin hâlen acımadan yaptığı bencilliğin kara laneti, tüm diyarın iliklerine kadar hakimdi.
Ben ise, kar öncesi yağmurun ıslattığı yerlerin tam da kurumaya yüz tutmuş zamanın ortasındayım.
Bir çok ifadesini geri almak üzere dünde bırakmış insanların düz suratkarına bakarken ne de acınası.
