Seni yolda bir yerde unuttum.
Seni unuttuğum yerdeyim. Bir çiçeğin yasını tutmuş gibiydi seninle süreğen günler. Yorgunluk, mutsuzluk ve kendimle savaş hali vardı üzerimde. Seni unutmak sırası gelecekti elbette. Seni unutmak zaman alacaktı. Aldı da. Şu an... Seni unuttum diye aradığım şey sarhoşluk da değil. Hayatımda hiç sarhoş olmadım. Bir gerçeğe uydurmaya çalışıyorum kelimeleri. Asıl gerçeğe... Ufkumu bir çizgi halinde yaratan Allah beni neden yaratmış olmasın?
Şunu kabul edelim. Hiçbirimiz günahsız değiliz. Kabul edelim. Fotoğrafın dışına çıktık çoğu yerde. Masum olabiliriz ama bu günahsız olduğumuz için değil aksine kendimizi kabul edebildiğimiz için böyle. Eğer kendimizi kabul edememişsek, ortada büyük bir yanlış vardır. Her halükarda insan kendini kabul edebilmeli. Ben mesela seni unutmayı kabul ettim en başta.
Seni unuttuğum yerdeyim. Tam da hayatı sorguladığım için bu vaziyetteyim. Hayatın en büyük sürprizini yaşadıklarımın arasında görmem mümkün değil. Seni hayatımın bir parçası olarak kabul ettim. Ama sürpriz olarak değil. Koşu parkurunda gözün yaşarmasına sebep olabilecek toz tanecikleri olur ya işte öyle bir etkiydin sen. Var oldun. Şimdi yoksun.
Kusura bak artık,
Seni unuttum.
-Mahvash-
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.