KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 535 Okunma
- 4 Yorum
- 3 Beğeni
TATA
Yaşta tepeyi çoktan aştım. Yokuş aşağı iniyorum. Bir sala okunacak.
“Yol buraya kadardı. Son durak” denilecek. Biliyor, bekliyorum.
İnsan olarak hepimizin istekleri arzuları var. Bu istekler, bu arzular ekonomik gücümüze, sosyal konumumuza, düşünce yapımıza, gelişmelere, ruh yapımıza göre değişiyor.
Hayatımda önce ekmek vardı. Ekmeğimi buldum. Derdim; anam, babam, ailemdi. Evimi kurdum. Ekmeğimize katık aldım. Gücüm bu kadardı. Ne araba, ne de ev bana çok uzaktı. Sonraki yıllarda evim de oldu. Ya araba?
O olmadı işte. Gücümün olmadığından değil. Benim hiç araba sevdam olmadı.
Burada bir yazım var benim -O İŞ BENDE(SERVET USTA)- O arkadaşımın bir TATA’sı vardı. Ne zaman arabaya ihtiyacımız olsa–basar- gelirdi. Bu gün yine bastı geldi TATA sıyla.
Durgundu:
“ Abi biliyorum sen TATA’ yı, TATA’da seni çok sevdiniz. Bu gün onunla son beraberliğimiz. Ondan ayrılıyoruz.”
Torpidosunu, ön camını,(camı açtı) sol aynasını okşadı, sevdi. Gözleri doldu, dolmakla da kalmadı, gözlerinden süzülen yaşlarını, gözlüğünü çıkarıp sildi.
TATA sını Satmıştı herhalde.
Şaşırdım mı? Hayır.
Sevgi böyle bir şeydi işte. Sevmek böyle bir şeydi. Değer vermek, duygu böyle bir şeydi.
Onun gözyaşlarında duyguyu gördüm ben. Onun gözyaşlarında sevgiyi gördüm ben. Onun gözyaşlarında vefayı, insanlığı gördüm ben…
SEVGİ beş harflik bir kavram. Ama anlamı o kadar geniş, o kadar derin ki.
Sevmeyi biliyorsan şayet sevecek o kadar çok şey var ki
“Peki, arabasız kalacağına mı üzülüyorsun?”
“Yok, be abi. Bir araba buldum SİKOTA. Onu alacağım.
“Güle güle TATA hoş gelsin SAFFET.”
“SAFFET değil abi SİKOTA !”
“Olsun bundan sonra onun adı SAFFET”
Peki, olan neydi?
Olan sevmekti, vefaydı, koca yüreklilikti.
YORUMLAR
"Olan sevmekti, vefaydı, koca yüreklilikti."
Bedri Tokul
Önemli olan sevmeyi bilmek.
Teşekkürler...
Babamın da kırmızı serçesi vardı köyde. İte kaka çalışıyordu, en sonunda sattı.. keşke satmasaydı, öyle tatlıydı ki.
Galiba birşeylere bağlanmadan bu hayattan tat alamıyoruz.
Saygılar sevgiler ve selamlarımla..
Bedri Tokul
Duygulu olan her şeye yazılır. Ben de yazmaya çalıştım işte...
... Ve benim canım kardeşim sen de okudun yorum yazdın.
Çok teşekkür ederim.
Son günlerde o güzel yazılarını okuyamadımsa kusura bakma emi!
Selam ve Sevgiyle can Kardeşim.
Şimdi bu yazıyı görünce aklıma Recai zade Mahmut Ekrem'in ''Araba Sevdası'' adlı eseri geldi hemen her ne hikmetse... Benim de 1999 model arabam var, ta geçen yüzyıldan kalma dersek yanlış söylemiş olmayız. Hala da kullanıyorum. İnsan severek aldı mı, bir de yıllarca hizmet ettiyse o araba insana karda yağmurda, çamurda, güzel havalarda, duygusal bir bağ oluşuyor araba ile insan arasında... Tam hayatın içinden bir öykü. Nasıl insanların hayatı bir yerde noktalanıyorsa, arabalar da böyle belli bir ömürleri var. Kutlarım Bedri Ağabey yürekten...
Bedri Tokul
Çoktandır yazmıyor, yazamıyordum Ahmet Kardeşim. Yazılanları da okuyamıyordum.
Yazmak okumak bir moral iyidir. Bu aralar bazı sorunlarım var. Kim bilir ne güzellikler kaçırmışımdır. Aslında her yazı güzeldir. Yazı yazmak emek yürek işidir.
Sen ve diğer kalem dostlarım lütfen kusura bakmayın.
Değerli yorumun için değerli kardeşim sana da çok teşekkür ederim.
