BIÇAK SIRTI YAŞAMA(K)

• 16 Ekim 2022 Pazar 02:30:29

“Makam adamları sergiye gidince
Davut’u alnının ortasından vururlar
Sokak ortasında!”


Şiddet bitmiyor sadece şekil değiştiriyor...
Kendini farklı yaşamlarda, farklı formlarda ifade ediyor...

Müthiş bir kurnazlıkla gündem yaratırken; gündemi takip eden bizler hangisine üzüleceğimizi karıştırıyoruz. Akıl bulanıklığı yaşıyoruz adeta!

Sokakta, evde, işte nefes alınan her yerde besliyor kendini...
Kimi gün bir çocuğun yanaklarında, kimi gün ise bir tetikçinin soğuk namlusunda...

Bıçak sırtı yaşıyoruz! Adı, sanı, nedeni önemsizlik taşıyor eylemin gerçekleştiği ana kadar sonrası veryansınlar başlıyor...

Şiddete hayır sloganları...
Şiddete hayır pankartları...

Kahrolsun şiddet, çok yaşa...
Neydi lan?
Çok yaşa olan neydi?
Yaşaması gereken neydi?
Hatırlayan, sesimi duyan var mı?

Aslında var olmayan sadece birilerini değil kendimize de kandırdığımız, yalana alıştığımız ve her gün dolaylı, dolaysız şiddete toplumca başvurduğumuzun karşıtı olan neydi?
Dedim ya şiddet güncemizden hiç düşmüyor. Kuşlu, kelebekli masallar dinliyoruz bürokratlardan! Verilen vaatleri iyi uykular ninnisine yatırıyor peydahlanmış kabadayı bozmalarının namına nam katıyoruz.

Oysa o bakışı hepimiz tanıyoruz… Yeriz, bitiririz kendimizi. Hırsımızın kurbanı olur ve birçoğumuzda ise cinnete dönüşür sonrası; “gözüm dönmüştü hatırlamıyorum” martavalları...

Sen dönmüş olan gözüne sadece sebep arıyordun...
Bu senin içinde vardı ve buldun onu!

Ha bir de “yetki şiddeti”, “yetkili şiddet” var.
Görev suiistimallerini hiç saymıyorum bile!
Biliriz egonun yüksekliğini; belde silah, sırtta forma...
Ve çok görmeyiz kızarken ben yapmam diyenin kaleye mum diken yalancı olduğunu...

Şımartır insanı...
Şımarır sırtı...
Parlayan apolet güç verir yalnızlığına kolluk görevlisinin...

Görev, yetki, kıdem, forma, bizi bunlara sarılmış olandan ayıran farklılığımız ne? Ve ne kadar bir yetkiyle donatır onları?

Asıl sorulması gereken sorular bunlar olsa gerek...
Eğer sormaz isek çok geç olacak. Ne için mi?
İçimizde her gün an be an ölen insanlık için...