İnsanlık Hali

• 15 Ekim 2022 Cumartesi 20:28:45

İnsanlık Hali

Bazen uzun bazen kısa bazen mutsuz bazen mutlu hayatı yaşıyoruz. Bildiğiniz virajları bol yollar. Savuruyor eşleri bu evlilik yolunda. Virajlarda savrulurken, kızgın olsak da tutunmayı bildik birbirimize. Tek savrulursak, ayrı düşeceğimizi hissettik.

Düz yollarda ayrı da olduk ama gözden uzaklaşmadan. Kâh bir adım ileri kâh geri durduk birbirimizden. Çoğu yan yana idik. Eller bir. Hayatı çok ciddiye almadık. Üst beklentilerimiz olmadı hiç. Güne şükrümüz hiç eksik değildi.

Çok uzun zaman "seni seviyorum" kelimesini söylemedik birbirimize. Başkaca diller geliştirdik. Ne mi? Sadece benim sevdiğim peyniri aldığında duydum seni seviyorum dediğini. Cevap alamadığı telefon sonrasında, nefes nefese eve geldiğinde hissettim sevdiğini. Dalından kopardığı kucak dolusu leylakları getirdiğinde bana, yüzünde gördüm aşkını. Gecenin birinde ilacımı bulmak için nöbetçi eczane aradığında hissettim insanlığını. Özel işlerimi, kendi işi gibi üstlendiğinde gördüm desteğini.

Ben mi ne yaptım. İnsan yaptıklarını söylememeli. Birini söyleyeyim de gülün bari. Siz hiç yaptınız mı kokusundan tiksindiğiniz ciğer yemeğini? Burnunuzu bir tülbentle sararak hem de. Önüne koyduğumda anladı onu sevdiğimi. Üzüntüsünde sarıldım onu sevdiğimi söylemeden. O anladı. İsteklerimi ertelediğimde o anladı. O anlıyor aslında "seni seviyorum" dilini.

Hatalarımı eksikliklerimi, "insanlık hali" diyerek bu yüklemsin cümle ile geçiştirdiğinde öğrendim hoşgörünün enginliğini. Zamanla öğrendim iyi eş olmak için mükemmel olmanın gerekmediğini.

Birbirimize söz vererek çıktık bu yola. Eskiler bilir bunları lakin arkamızdan gelen yeniler var. Söz verdikleri halde benleriyle bu yola çıkan, biz olmayı bilemedikleri için gözlerini kırpmadan yollarını ayıranlar var.

Birlikte içilen bir kahvenin, ince belli bir bardak çayın, bir dondurmanın, bir gözlemenin tadını alamayanlar var. Hep mutsuz tatsız tuzsuz huzursuz…

"Mutluluk siz isterseniz var" derim ben.

Birini aşkından ölecek kadar seviyorum deyip evlenmek isteyenlere bir çift lafım var. Derim ki, yapmayın bunu kendinize. Aşkınızdan ölecek kadar sevenle çıkın bu yola. Ölmek değildir bunun adı. Huzurla yaşamak, yaşamdan zevk almak insanca. Nefes son buluna kadar vesselam...

Vildan Poyraz Coşkun
17.09.2022