KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Çiçek Kalpli
İki üç gündür bu şarkıyı dinliyorum. Şarkıda geçen şu cümleler üzerine baya bi düşündüm. “Çiçek gibi insanlar kondur yoluma ömrüm, kalbimden caymak istemiyorum”
O kadar doğru ki. İçimi eritti. Çünkü anlayışlı, empati yeteneği yüksek, duygusal, hassas, merhametli ve iyi niyetli insanlar kalplerinden cayma noktasına gelince, geri dönüşü olmuyor gibi. Bir insanın kalbinden caymasından korkması ve artık kendinden emin olamaması çok üzücü. Diğerlerinin hiç düşünmeden hareket etmesi ve böyle insanların her ayrıntıyı çok fazla önemsemesinin sonucu tam bu oluyor çünkü. “Ben böyle biriyim” diyemedikleri yerden kırılıyor, değişiyor, eğilip bükülüyorlar yıllar boyu. Kalp kırmamak ve kaybetmemek uğruna verdikleri savaş, kendilerini tüketiyor. Eskiden sıkı sıkıya bağlı oldukları bir çok alışkanlıklarının yerini keyifsiz bir yaşam alıyor. Sanki alınlarının tam ortasında “çekinmeden kullanınız” yazılmış gibi, hayatlarından geçen herkes tarafından duygusal olarak çer çöp ediliyorlar. Anlaşılmaktan önce anlamayı bilen, dinlemeyi seven ve karşısındaki insanla birlikte dertlenen bu insanlar, herkesi iyileştirip, kendi karanlıklarında boğulmak üzere bir rafa kaldırılıyorlar. “Hayır” diyemedikleri için tabiri caizse “şamar oğlanı”na dönüşüyorlar. İyi niyetleri suistimal ediliyor ve üstelik onların sevgisi kadar hayatlarında yer edinebilmiş kişiler tarafından. Daha sonra ne oluyor biliyor musunuz?
Sen çok değiştinle başlayan cümleler. Ama asla hiç kimse dönüp kendisine bakma zahmetinde bulunmuyor. Varsa yoksa boş laf. Varsa yoksa yargılamak.
Valla kusura bakmayın değiştik o zaman. Yada değişeceğiz. Anne babalarımız bizi sizler egonuzu üzerimizde tatmin edin diye doğurmadı çünkü. Bizler sizi memnun etme derdi için de var olmadık. Belki bir şeylerimiz eksikti, sevgi ve ilgiye çok açtık ama sizde bir güzel faydalandınız bundan. Belki kaybetme korkumuz size oranla fazlaydı, belki çok kaygılıydık. Yine de değiştik. E sizler çok kıymetli hayatınıza toz kondurmazken kendi yaşamamızda kendimizi suçlu hissede hissede bir hal olduk. Ama kusura bakmayın aynı toprağı paylaşacağız.
Bu yüzden boşverin sizde artık.
Kalbinden caymak zorunda hisseden herkese sevgilerimle!
-Elisa
YORUMLAR
Sevgi adına, en çok da kaybetmekten korkan.
kaybetse de kaybettiklerinden asla kopamayan
ve o yüzden de sesiz kalanların sesi bir yazı...
Kalbinden caymak zorunda hissedenler
nasıl vazgeçebilir?
keşke bu konuda bir kaç ipucu verseydiniz sayın Elisa...
acaba ile geldiğim yazıyı
beğeniyle okudum ve
aklımda cevapsız sorularla çıkıyorum sayfanızdan....
emeğinize ve kaleminize teşekkürle
saygılar selamlar
