0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
233
Okunma
Pademiden dolayı ev hapsinin bile bu kadar zor olduğunu öğrenince,hücre mahkumları nasıl delirmiyorlar çok merak ediyorum doğrusu.
Ulucanlar Cezaevi Müzesini ziyaret ettim geçen yıl da canlandıranın; "Gardiyaaaaan gardiyaaaan ben karanlıktan korkarım oğlum,yak şu ışıkları" diye bağıran sesi günlerce gitmedi kulaklarımdan.
Nedense yaşamadan anlamıyoruz karşımızdaki kişilerin neler çektiklerini.
Empati yeteneğinden yoksun bir toplum olduk.
Belki de boşuna yaşatılmıyor başımıza gelen bazı olaylar.
"Bir musibet bin nasihatten evladir" diye boşuna denmiyor galiba.
Şahsi çıkarlarını toplum çıkarlarıının önüne geçiren uluslar yok olmaya mahkumdurlar.
