Siyaset zor zenaattır. İpte yürümek gibidir. Siyasette her türlü denge dikkate alınmak ve gözetilmek mecburiyeti vardır. Bir siyasinin un çuvalı taşıma benzetmesi siyaset yapma biçiminin ve siyaseti tarif etme durumunun en bariz örneğidir. Ne deniliyor bu örnekte; siyaset öyle bir şeydir ki un çuvalı taşımak gibidir. Un çuvalı öyle taşınmalıdır ki düşürülüp patlatılmamalıdır, etrafa saçılmamalıdır. Bu bir nevi sanattır.
...

Siyaset sivil toplumcular tarafından beslenir. Orada yol alan yetkinleşenler bu kervana katılır. Adım adım ilerlerler ve bir yere gelirler. Siyasetle bürokrasinin dili farklıdır. Biri buyurur diğeri talimat alır. O kısıtlılık hali rüştün ispatını zorlaştırır. Bu bakımdan bürokrasiden siyasete taşınılacaksa bu ancak ve ancak tasallutla ve siyasilerin onayıyla mümkün olmaktadır.
...

Bu konuya nereden girildi denilirse bir ortamdaki bir ilçe belediye başkanının varlığından. Başkan seksenli yılların siyasilerinden. Seksenliklerden. Ortamda akademisyenler var bürokratlar var sivil toplumcular oda ve dernek başkanları var. Var ama hiç kimseye söz düşürmedi. Her mevzuya girdi. Çalışmalarını anlattı. Bitirelemeyen projelerinden söz etti. Ne gibi hedeflerinin olduğundan bahsetti. Eğitimi nedir bilmiyorum. Siyasetin sadece eğitim işi olmadığına da inanıyorum. Bu başka bir şey. Başka bir enerji. Tüm gıdaları bu. Siyaset insana ölünceye, mezara gidinceye kadar bir tat ve lezzet veriyor. Size bir yaşam enerjisi sunuyor. Hayatınizın akışını değiştiriyor.



Kemal SEYFİ
24.09.2022