KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 512 Okunma
- 2 Yorum
- 1 Beğeni
Kendinden Nefret Eden Edebiyat
Benim çok hatam oldu.
Vazgeçtiklerim, fark edemediklerim ve kaybetmek gibi.!
Bu hayatta en çok kendimden nefret ettim. Ve hâlâ da kendimden nefret ediyorum. Herkesin bir hatası, kusurları vardır ve üstü kapalı yaşamaya, insanlara zarar vermeye devam ederler.
Ben ise insanlara kızamadığım için kendime kızdım. Onları kırmamak için kendimi kırdım. Onları üzmemek için kendimi üzdüm. Onların hayatları mahvolmasın diye kendi hayatımı mahvettim. Kendimi hiç beğenmedim, hiç güzel görmedim, birgün olsun değer vermedim, sevemedim kendimi. O yüzden bu hayatta yalnızca kendimden nefret ettim. Kaybetme korkusuyla severek kendimi yitirdim. Çok hata yaptım ve kusurlarımla haddimi aştım. Şimdi köşeme çekilip sessiz kalıyor susuyorsam; bilin ki kendimden nefret ettiğim içindir. Bir kez olsun kendimi insan yerine koymadım. "Beni adam yerine koymayanlarla aynı şeyi düşündüm." Herkesin her söylediğine inandım ama hiç kimse için hiç kimseye zarar vermedim. Ben bu hayatta ne yaptıysam, bilmeyerek kendime yaptım. Bu yüzden de kimseyi suçlamadım.
"Bir tek kendimi suçlamaktan vazgeçmedim."
Ben kendimi bir tek konuda sevdim; o’da vazgeçmeden yeni bir umuda kapılmak ve kendime hep güvenmek oldu.
"Bu matematik hesabında; bütün sağlamaları yaptıktan sonra, belki bende kendimi affederim."
O kadar çok istiyorum ki; senin bir suçun yok "Okan" kendini affet demeyi. Kendimi iyice tartıp affederim belki, bilemiyorum.
Belki de hiç affetmeyeceğim...
YORUMLAR
Af etmek...
Yüce Yaratan dahi af dileyen kullarını bağrına basarken bizler de bundan feyiz almalıyız
Kendimizi af etmemek gibi bir seçeneğimiz var mı?
Var, evet en başta bu tecrübe ile sabit diğer yandan en büyük sevgiyi de kendimize bahşetmeliyiz elbet kibirsiz yalansız donansız.
Kendimizi sevmek adına ve...
Herkes herkesi sevecek diye bir kaide yok ama ılımlı olmalıyız ve şans tanımalıyız insanlara sonuçta kayıp addedilen aslında kazanımın ta kendisi.
Hisler ve kırıklar ve yürek.
Kalp kırmaktan da korusun Allah bizi.
İçimizdeki çocuğu sevmek kaçınılmaz ve de hayatı yaşanır kılan bizi ayakta tutan.
Sonsuz saygımla selamımla dost yazarım
Okan Akıllı
Okan artık kendini affetsin.Zira kendini affetmeyen kimse yaptıklarını hep hata olarak görür ve korkudan yerinde sayar durur.İçinizdeki çocuk mahzun olur ise itici gücünüz tükenir.Hayalleriniz ve umutlarınız ölür.Canlı cenaze gibi savrulursunuz.Tez vakitte kendinize gelin.Yazar hep umuda yazar..Umudu yazar.Sağlıcakla..Saygıyla..
Okan Akıllı
Nasıl olacağını bilmiyorum ama sanırım biraz daha kabuğumda kalmam gerekiyor.
"Hani insan gözlerini açınca bir daha kapatmak istemezmiş ya; benimkisi de o hesap gibi." Bu saatten sonra kendimi kandırmak veya avutmak istemiyorum. Sonum ne olur bilmiyorum ama hiçbir canlıya zarar vermeden ömrümü bir köşede bitirmek istiyorum.
Biri beni bu köşeden çıkarana kadar uyumak istiyorum.
Bu hesap tamamen kendimle alakalı. Ama kitaplarım da vereceğim örnekler insanlarla umutlarla barışık olacaktır.
Ne zaman "İnsan" ben kendime geldim derse; bende onlarla birlikte yeniden doğduğumu bileceğim.
Allah'ın da izniyle bir umudum var o bir güne.
Tekrar yorumunuz için teşekkür ederim. Allah gönlünüze göre versin inşallah hoşça kalın.
