Güzel İzmir’imin kurtuluş törenlerine katılabilmek için bir arkadaşımla birlikte saat 14.30 da Aliağa’ ya kadar gidecek olan  Dikili ESHOT otobüsüne bindik. Otobüste oturacak yer olmadığından dolayı aradaki boşlukta,  ayakta gidiyoruz.
Çıkış durağında da kucağında köpek yavrusu olan bir kadınla birlikte bir de adam bindiler otobüse. Kadın şoföre yakın yerde ayakta, adam da ortada bize yakın yerde ayaktalar.

Kadına yakın yerde ayakta duran   adamlardan birisi sol ayağını karşıki  koltuğun kenarına uzatmasıyla birlikte  yanımızdaki adam;
"Çek ayağını oradan hayvan herif, iki tane kadının arasına ayak mı uzatılır,  onların birisi benim karım,  resmen tecavüz bu yaptığın" diye bağırmaya başladı.

Diğer adam da;  "ayağım şiş olduğu için çok ağrıyor, o yüzden uzatmıştım,  asla kötü bir niyetim  yoktu" dedi ve hemen ayağını indirdi de, kendisine söylenenleri hazmedemediği yüz ifadesinden okunuyordu.

Otobüs Çandarlı’da müşteri almak ve indirmek için durunca ayağını uzatan adam diğerine;  "biraz efendi ol, bana hakaret ettin" diyerek diğer adamın kendisinden özür dilemesini istedi.
Diğeri de hâlâ diklenmeye devam edince yumruklarla vuruşmaya  başladılar.

Ben, "yapmayın, etmeyin, ayrılın" derken birden  arkadaşımın çığlığını duydum.
Yumruğun bir tanesi arkadaşımın gözüne gelmiş, başındaki gözlük yere düşmüş,  habire gözünü kapatıyor.

Ben de, olayın daha çok büyümeden önlenmesi için şoförün olaya  müdahale etmesini,  adamları otobüsten indirmesini söylüyordum ki, arkadaşım herikisinden de şikayetçi olduğunu söyledi.
Şoför jandarmayı aradı. Çok geçmeden jandarma geldi, yumruklaşan adamlarla bitlikte biz de otobüsten indik. Jandarma "sizleri karakola alalım " dedi.
Biz zannediyorduk ki orada ifadelerimizi alıp imzalanacaklar ve yolumuza devam edeceğiz.
Bu arada diğer yolcular da  "çok gecikiyoruz, yetişemeyeceğiz, sizler kalın biz devam edelim"  diye söylenmeye başladılar.
Arkadaşım da gözünün acısının geçtiğini, yumruk darbesinden dolayı da herhangi bir zarar görmediğini, şikayetini geri alacağını, ama adamların tekrar aynı otobüse bindirilmemesini söyledi. Bizlere tamam diye söz veren jandarma, biz otobüse bindikten bir müddet sonra adamlarla ne konusuysa, adamların birisi otobüsün en önüne,  diğeri de en arkasına binerek yola devam ettiler.
Arkadaşımla biz de arka taraftan inenlerin yerine oturduk.
Arkada duran adam arkadaşımdan özür diledi, "çok yanlış yaptım, burada değil de Aliağa’da inince paylaşmalıydım kozlarımı " dedi ve bir çok kişiyle telefon görüşmesi yaparak ineceği yere gelmelerini tembihledi.
Hakaret eden adama ben de çok kızdım açıkçası. Aşağıya indiğimizde de " sizler kadınların koruyucusu değilsiniz, kadınların da dili, ağzı ve aklı var, rahatsız olduysa kendisi söyleyebilirdi" deyince adam;
"Bana bakışlarından anladım ben rahatsız olduğunu, hem bundan size ne" diyerek bana da diklenmeye başlamıştı. İşte o hareketinden de anladım ki, kendisini kadınların jandarması zanneden, kaba kuvvetine güvenen, erkek üstünlüğüne inanan cahilin tekiydi ve diğer adam hıncını almak istemekte çok haklıydı.

Aliağa’dan sonra izbana binmek için beklerken etrafa göz gezdirdiğimde, herikisi de ortalıkta görünmüyordu.

Umarım ayağı şiş olup da ayağını uzattığı için hakarete uğrayan adamın çağırdığı kişiler, haddini bildirip de dersini vermişlerdir serserinin.
Güzel ülkem tımarhaneye döndü artık; gücü yeten yetene...