ANNEMDEN DERSLER

• 14 Eylül 2022 Çarşamba 10:03:31

ANNEMDEN DERSLER

Bir hafta boyunca ara ara, annemden bana miras kalan dersleri anlatacağım size!
Annem eylül ayının 21 inde bu dünyaya veda etti. Öyle dediler! Ben gurbetteyim. Sabah ezanında telefon etti kardeşim. "Abla ,başımız sağolsun annem..." dedi. " oyyy" diyebildim sadece. Kapattım telefonu. Boğuk bir sesle, gözümde yaşlarla gidip eşimi uyandırdım. Hemen yola çıktık. Yolumuz epey uzundu. Öğle saatine varmadan kardeşim yine aradı. "Abla, toprağa erken verelim bekletmeyelim günah olur"dedi. Yine"oyyyy" dedim. On iki saatlik yol boyunca sessiz sessiz ağlayarak annemin hatıraları ile bas başa ilerledim. Eşim son hız gaza bassa da yetişemedik!
Hasretliğime hasret ekleyen felek!
Biz Kilis’e vardığımızda akşam olmuştu .Yolda migren tutmuştu beni. Ağrıdan gözümü açamıyordum. Mecburen önce acile uğrayıp bir ağrı kesici iğne yaptırdık. Sonra Ceylan sokağına gittik. Sokağa büyük bir taziye çadırı kurulmuş, sandalyeler, masalar koyulmuş eş dost toplanmıştı. Hastanede sanırım sakinleştirici dozu yüksek bir iğne yapmışlardı. Ondan sonra kendimi duyguları kesilip atılmış zombi gibi hissedecektim. Eve varır varmaz üst kata çıktım. Annemin yatağı bomboştu. Necati dayım ardımdan geldi. " Dayı kurban üzülme. Hepimiz bu yolun yolcusuyuk! Vaktı seati gelen gidici!" Dedi.
Dayımın gözlerine hüzünlü hüzünlü bakabildim. Hepsi bu! Ağlayamıyordum artık. Aşağıda oturup ağlayan bacılarımın , akrabalarımın yanına gelip oturdum herkesi izledim sessiz sessiz.
Annem öldü diye ağlıyorlardı
Oysa ki annemin benim yüreğimde yaşadığını benden hiç ayrılmadığını bilemediler.

Annem , öz annesinin sevgisini tadamadan boynu bükük büyümüş. Gerçi Meryem nenem(analığı,dedemin amcası kızı) onu hep koruyup kollamış ve sonuna kadar öz anası gibi hep yanında olmuştu buna ben de çok kez şahit oldum, ama annem , yüreğinde öz annenin sevgisinin eksikliğini hep hissederdi.

Çok nadir de olsa " anam olsaydı ben böyle mi olurdum?" derdi.

Özenirdi okuyup yazana. Özenirdi memur olan bayanlara.
Ama elden gelen bir şey yoktu! Bütün hırsını nakış makinesinin pedalını çevirip, kasnak sallayarak almaya çalışırdı.
Beni Mesut ile Nuray’ın beşiğinin başına oturtur ’hadi bunları oynaştır ’’ der , kendisi ha bire nakış işlerdi. Küçüktüm. O kadar küçüktüm ki onların ağzındaki emzikleri oyuncak sanır, ağızlarından çeker ağzıma alırdım. Annem , kardeşlerim ağlayınca dönüp bir bakar,ağzımda iki emzik birden görünce " yapma anam, onlar küçük taman, sen ablasın kardeşlerinin hakkına el uzatma " derdi. Dört yaşındaydım. Bu söz nasıl aklımda kaldıysa bir ömür bu söze riayet ederek yaşayacaktım.
Annemin sevgisi bu sözcüklerde gizliydi. Yumuşak konuşur, beni iknâ ederdi. Emzikleri kardeşlerime verir onların uyumalarını izlerdim. Annem bir ayağı ile beşik sallar, diğeri ile de makine pedalını çevirip nakış işlemeye devam ederdi." Ben kıskanırdım beşikteki kardeşlerimi. " Neden ben de beşikte yatamıyorum." Diye bakardım. Onlar uyurken ben de uykuya dalar giderdim. Beşiğin sesi ben de hipnoz etkisi yaratırdı.
Annemin bir ayağı beşikte, bir ayağı nakış makinasinin pedalında iken , ben de ona" Aney, beñe hâket söyle" derdim.
Başlardı annem anlatmaya" Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; pireler berber, develer tellal iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken bir Peri Padişahı, bir de kızı Yesmin varmış"
Nasıl da can kulağı ile dinlerdim annemin anlattığı hikâyeleri. Büyüdükçe anladım ki annem vermek istediği dersleri hikâyeler yoluyla bize empoze ederdi.

Böyle çok aylar yıllar geçti. Beşik sesini sonraki yıllarda radyodaki arkası yarın tiyatro saatleri aldı. Annem aynı şekilde nakış işlemeye devam eder ,birlikte radyo tiyatrasonu dinlerdik. O müzik efektleri beni yine etkiler, bazen heyecanla, bazen korkuyla dinler çoğu zaman da sızar kalırdım.

Çoğu zaman ev işlerini bitiren komşu kadınlar annemin yanına gelip otururlar konuşur sohbet ederlerdi. Annem makinesinin başinda işlemeye devam eder, onlar ya el örgüleri yapar ya da oturup sohbete katılırlardı.
Tertemiz sohbetleri, birbirleriyle birlik beraberlik ıçindeki dostlukları içinde bizler büyüyüp gittik.
Yüreğimize dokunan tüm büyüklerime, ölenlere rahmet, kalanlara sağlık afiyet diliyorum. Selam ve saygılarımla...

KARDELEN(Ayrıkotu)
14.09.2022
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
Dinar/Afyonkarahisar