Kimim Ben...

• 29 Ağustos 2022 Pazartesi 12:08:29

Kimim Ben

Ben bir yağmur damlasıyım.
Kimisinin özlemle beklediği, kiminin moralini bozan, kimi için varlığı ile yokluğu arasında fark olmayan, kimini ıslatıp, kimine dokunmayan...

Ben bir yaprağım.
Yıl boyu bir yeşerip bir solan, bir ağaçta salınan, bir yere süzülen, başlar üstünde duran, yerlerde ezilen...

Ben bir kaldırım taşıyım.
Bazen boyanan rengarenk, bazen kırılan paramparça, yüksekte ama daima ayaklar altında...

Ben bir yıldızım.
Görünmek için karanlığa muhtaç, kalabalık içinde, ama en yakınına milyonlarca ışık yılı uzakta...
Parlak, ama başka parlak yıldızlar arasında öne çıkamayan. Parlak, ama modern şehirlerin sönük ışıklarında gözlerden uzaklaşan...

Ben bir rüyayım, gerçek değil, ama gerçeklerden daha tesirli.
En kısa zamana en çok hikâye sığdıran. Uyuyan, ama aynı zamanda yürüyen, koşan.
Susan, ama aynı zamanda konuşan, bağırıp çağıran...

Issız bir adayım, ancak kaybolanların yolunun düştüğü.
Ben deniz dibinde bir yosunum;
denizi bilmem, havayı bilmem, kuşları bilmem, dünyayı balıklardan ibaret bilirim.

Ben masallardaki üç elmadan biriyim. Biri ermeyince muradına gökten düşmem, masal bitmeden düşmem düşersem tek başıma da düşmem, kendim için hiç düşmem.
Ya yazan, ya anlatan, ya da okuyanlar içindir düşmelerim.

Çöldeki ayak iziyim, derin bırakmaz kimse beni.
Çöl rüzgârlarıyla silinirim.
Silinmesem bile takip edilemeyen, bulunamayan bir iz.

Ben bir yolcuyum kimseye bağlanamam.
Sevmek; hep bir unutma mecburiyetiyle doğar gönlüme.
Hep veda edecek gibi "merhaba" der, hep kalkacak gibi oturur,
her an uyandırılabilecek gibi uyurum. Bir yerim olmaz bana ait. Adres soranlardan olurum daima, adres sorulanlardan olmam.

Ben kendimce şiirler yazarım.
Her şeyi ve herkesi yazarım istediğimde ve çok şey yazmaktan korkarım bazen, sıra kendime gelince susarım.
Rüya gibidir benim dışımdakiler.
Kısa bir zaman dilimine çok öykü sığar, fakat kendim bir gerçeğimdir.
Ömürboyu sürer hikayem...
.
.
"Neyi arıyorsan sen, O’sundur" der Mevlana.
Zulmün peşindeysen zalimsin, aşkı arıyorsan aşık.

Ben bir gölgeyim
Tek başıma, kimsesiz, uğultusuz rüzgâr, rüzgârsız ağaç gibi hür.
Çağlayan gibi çılgın, kuralsız... Tahammülsüz dalga gibi, göl gibi sükuta yatmış. Kaymaksız yoğurt, telvesiz kahve, yazarı olmayan kitap, sahibi olmayan gözyaşı...
Sebepsiz nâra, ganimetsiz soygun, diplomasız mezuniyet, ödülsüz başarı gibi anlamsız kimi zaman.
Cevapsız sorular, yenilgisiz yanılgılar misali, sloganı olmayan reklam gibi yalın. İnsanların arasında bir ben. Şekilsiz, isimsiz...

Soluğumu herkes tanır, adımı kimse bilmez. Sokağın başında görünen siluetim kimseyi harekete geçirmez. "Merhaba" diyen olmaz kalabalıklarımda.
Adımı kimse bilmez,
hüznümü herkes tanır...

Herkesin bir rengi var elbette
benim renklerim:
Sokakta siyah, barakamda hâki, sokak lambasının ışığında mavi, aşklarda gri, dilenirken bembeyaz, üzülürken gümüş...

İçimde ağlayan bir çocuk var.
Hangi bahar vardır ki,
yaprakların dallardan sarkmaya korktuğu.
Ve yine hangi güneşli bahar sabahı vardır ki,
çayın demini almasını bekleyen...
Biz ise, beklemek ve kaybetmekten korkmak arasındaki baharlarımızı kışa döndürme telaşındayız.
Aralayamadık içimizdeki demir kapıyı.
Seviyor sandıklarımızı hep beynimizin en gizli köşesine yazıyoruz ve özlemlerimizi karga kurga yazılar ile...

Adımız ile yaşanan bir hayatı seyrediyoruz vitrinin diğer tarafından
Ve seyretmek bile ağlatıyor içimizdeki çocuğu

Sahi kimim ben?

Hilmi Yazgı
2005 / Almanya
___________________

Merhaba

Yıllar öncesinden bir edebiyat platformundaki profil sayfamdaki tanıtım yazımı paylaşmak istedim bugün.

Sağlıklı, huzurlu, sevgi dolu günleriniz; şiir güzelliğinde, dertten kederden uzak mutlu ömürleriniz olsun dilerim...

30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.

Selâm, saygı ve şiirle hep...
Hilmi Yazgı