Hayat Düşüncem

• 26 Ağustos 2022 Cuma 12:40:54

Merhaba ben Merve,
Yıllar önce kullandığım siteyi tekrar kullanmak üzere açtım. Yaşım 24 kimilerinin kardeşi, ablası kimilerinizle ise yaşıtım belki de.. Yazmayı seviyorum ama bunu belli kalıplardan ziya de içimden geldiği gibi yapıyorum. Hayatımda sosyal mecralar olsun veya anonim herhangi bir yerde asla karakterimden ödün vermedim. Karakterimi başka yerde bırakıp da gelip saygısızlık veya seviyesizlikte bulunmadım. Şimdi KPSS ye çalışmaktayım malum iptal edilen sınavdan bizde payımıza düşeni aldık ve tekrar çalışmalara devam ediyorum. Bazen sıkılıp bunalsam da kendimi toparlamaya tekrardan adapta olmaya çalışıyorum. İsyan etmiyorum asla yaşamam gereken bir olaymış ve yaşıyorum. Geçmişimden, yaptıklarımdan pişman değilim. Pişmanlık duyacağım bir şey yaşamadım. Belki de hayat felsefemin ’yaşamam gerekiyor ki yaşadım’ deyip tecrübe edinmemden kaynaklıdır bilemiyorum. Bazen zamanda kayboluyorum. İnsanlığın bittiği yer dediğim her olayın başka bir anında insanlık ölmemiş be Merve de diyebiliyorum. Hayat bu ya...
Şuan cümlelerim arasında belki de belli bir bağdaş olamadan ilerliyorum :) Ama dediğim gibi dikkate almıyorum içimden geldiği gibi işte. Kapılıp daldığımız bu hayatta ölümün ne kadar yakın olduğunu unuttuk. Halbuki Rabbimiz bize demedi mi ben size şah damarınızdan daha yakınım. Ölüm yaşı olmayan belli bir zamanı olmayan beklenmedik anlarda kapıyı çalan.. Hepimiz haberlerde ölüm haberleri gördük çevremiz de gördük belki de yakinen şahit olduk. Ama gün geçtikçe unuttuk bir gün kapısı çalınan kişinin biz olacağını. Unuttuk kendimizi unuttuk, yolumuzu unuttuk en önemlisi neden bu dünyada olmamız gerektiğini imtihanda olduğumuzu unuttuk. Nedendir bilmiyorum iyi mi kötü mü onu da bilmiyorum ölüme artık o kadar sıradan bakılır oldu ki. Belki de artık çok sık duyuyor olmamızdan. Ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyor buna inanıyorum. Şubat ayında dedemi kaybettik. Gerçekten dedemi çok seviyorum. Herkesin dedesine benzemezdi biraz asi biraz sert görünür ama bir o kadar yufka yürekliydi. Mutfak dolabının bir tanesinde abur cuburları vardı çayın yanında yemeyi severdi :) Çocuktuk ya biz de severdik o dolabı açmayı istediğimizi de alırdık. 2012 yılında ise anneannemi kaybettik kendisi yatalaktı ve ben o zaman liseye yeni geçecektim. Ayakta olduğunu yürüdüğü zamanları hatırlamıyorum. Ama hatırladığım anaokulunda öğrendiğim şarkıları her gelişimde söyle bana demesi ve bende severek ona gösteriler yapardım. İki yastığı vardı her zaman arasından çikolata veya para çıkarır her gidişimizde bana verirdi. Hatta bir keresinde anneannemi banyoya getirdikleri bir sıra gidip o iki yastık arasına bakardım ama bir şey bulamazdım :) Zamanım o kadar güzel geçiyordu ki büyüklerimle belki de zaman onlarla güzeldi. Şimdi de güzel tabi ama onlar eksik. Babannem ve diğer dedem hayatta onların kıymetini de biliyorum yanlış anlaşılmasın onları da seviyorum :) Kaybedilenin değerini bilme anlayışını hayatımda yok sayıyorum ve her anın kıymetini bilmeye çalışıyorum. Rabbim onları başımızdan eksik etmesin.
Ben karadeniz kızıyım biraz asi biraz inat.. Yazın fındık toplarız çok sevdiğim söylenemez ama ailemle vakit geçirmeyi seviyorum. Babam ailece spor yapıyoruz der :) Babam memur bu yüzden farklı farklı illere gittik. Şimdi iç anadolunun bir kentindeyiz. En küçük kardeşimde hormon rahatsızlığı var takibi başkentimizde yapılıyor bizde yakın olmak istedik. Baya daldan dala atlayıp kendimi yazıyorum şuan ister okuyun ister okumayın ama buraya geldiğim de yıllar önce yazdıklarımı okuduğumda mutlu oluyorum. Bazen kendimle dalga geçiyorum ne yazmışım neyin kafası bu diyorum. Defter tutuyorum aslında tek yazdığım yer burası değil. Tabi kendimce bir defter günlük mahiyetine. Daha anlatmadığım bir sürü çocukluk anılarım var. Belki bir gün yakın bir zamanda tekrardan yazmak için gelirim. Şimdi 26.08.2022 saat 12.34 ve ilerlemeye de devam ediyor zaman :) Şimdi derslere devam etme vakti dualarınızı eksik etmeyin. Allah’a emanet olun . Selametle :)