0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
317
Okunma
Bazı insanların yakınlığını şu bilinen insanların çokluğuna yeğlerim.
Hele ki kafanı boş laflarla dolduran ukala dümbeleği "elalem" takımı.
Hani şu yakıcı küçümseme duygusunun birikmesine sebep olanlar öyle karartır ki etrafını, kimsede şaşkınlık uyandırmayan bir insana döünüşüverirsin.
Fakat öyle insanlara rastlarsın ki hayat serüveninde, onlar da öyle renklendirir ki her yanı delik deşik olmuş, kırılıp solmuş, leke içinde kalmış kalbini, o çocukluktan kalma utangaçlığına rağmen hiç çekinmezsin onlardan.
Bir çırpıda anlatıverirsin içinde istiflenen dertlerini.
Onlar ki, yoldan geçerken seni fark edip, tutar elinden, çeker alır seni düştüğün çukurdan.
Hem de bu halini çaresizce kabullenmeye ramak kala.
Onlar işte, onlar iyi ki varlar...
Eylül Ak
