GÖZLERİMİ KAPATMADAN

• 22 Ağustos 2022 Pazartesi 11:11:23

Orman dinler ve anlar. Yeniden kurar. Her şeyin büyümesine izin verir. Her şeyi kucaklar.
Ormanda yaşıyorum; çünkü orman benimdi gece gündüz ve yaz boyu ve kış mevsiminde.
Zamanım olduğunda her gün kapılar adındaki ormanın görünümlerini izlerim.

Dalların özlerinde bizden önce yaşayanların hatıraları saklıdır.
Rastgele bir tohumun büyümesine izin veren yaşlı ağaçlar; kötürüm halleri nedeniyle kandırılmış gibidir sanki.
Yılın karanlık zamanında rüzgârsız ayaz uyandırır onları. Kararlı bir sabaha dönüşmeyen gökle baş başa kalırlar.
Bir söğüt sürgün verir kendisinden, bedenin kalanı ise çürüyüp ufalanır. Gelecekte çıkacak çalının kökünü gölgeleyerek

Bir de vadi otları var; baharda eriyen karlar biner tepelerine.
Yazın sağanaklar rüzgârda kum ve toz, kışları kar yüklenir, havasız kalırlar.
Her zaman ve her an darbeler ve ağırlıklar altında yaşarlar.
Kambur, eğilmeye ve felaketi içlerinden geçirmeye müsait halde büyürler.
…

Zamanım olduğunda her gün kapılar ardındaki ormanın görünümlerini izlerim
Ormandaki ağaçların ,ağaçlardaki rüzgârın sahibi kim?
Havanın ve deredeki suyun, kuşların şarkısının, çayırdaki çiçeklerin sahibi kim?
…

Ormanda yaşıyorum. Beni kucaklayan kollar sağlam, aynı ve değişmez.
Bunu iyi biliyorum.

FATMA LEYLȂ DENİZ 29/11/2021