Insan gözden uzaksa gonülden de uzaktır. Göz gördüğünü unutmaz, görmediğini hatırlamaz. Bu durum denemeyle sabittir bilinen bir gerçektir. Hemen hepimizin bilip yaşadığı bir süreçtir.
...

Kendimizden görebiliriz bu durumu. Ayrı kaldığımızda, yakınlarımızdan uzaklaştığımızda anlarız. Bu ayrılanla ilgili değildir kalanlarladır. Kalanlar gidenleri siler. Ne uzun günler dönemler mevsimler geçer ancak kalanlar için bu anlık bir zaman gibidir.
...

Askere gidersiniz, öğrenci olarak okumaya başka şehire, çalışmak için yurt dışına elin diyarına. Oralarda ne uzun zaman geçirirsiniz, size gün ay gibi yıl gibi geçer ancak dönüldüğünde daha dün buradaydınız denilir. Siz başlarsınız anlatmaya. Siz dün gibi diyorsunuz ama bakın bu sürede askerlik bitmiş koskoca iki yıl geçmiş, okumuşuz başka memleketlerde üç beş yılımız geride kalmış, şehir değişmiş yollar köprüler yapılmış mahalleden o kadar insan eksilmiş, evlenenler ayrılanlar olmuş dün gibi geliyor size.
...

Size yıl gibi gelen zaman uzak olduğunuz insanlara gün gibi gelir. Çünkü gözden ıraksanız gönülden de yıraksınız. Kalanlar kaldığı yerde günlük telaşenin, koşuşturmanın içerisindedir. Ne gideni ne geleni hatırlarlar. Gözden uzak olanı hepten unuturlar. Bir nevi zihinden silerler. En yakınını en sevdiğini kıymet ve değer verdiğini bile.


Kemal GÜL
16.08.2022