İnsan gün gün insanlık değerini kaybetmekte, hasletlerinden uzaklaşmakta, hayatı gittikçe ucuzlamakta, ölüsüne ağlanmamakta, göz yaşı dökülmemektedır. Değil ölüsünün dirisinin bile hiçbir kıymeti bulunmamaktadır. Bu kimi şartlarda yalnız. Ölenin kıymeti ailesi içindir. Eş evlat ana baba kardeş içindir. Biraz daha genişletelim yakın akraba amca dayı teyze hala ve kuzenler içindir. Siz öldüğünüzde en yakınlarınızdan başlamak kaydıyla aile yasa gömülür. Üzülür, günlerce etkisinde kalır, her günü zehir olur. Ancak başkalarının çok umurunda olmaz. Ateş düştüğü yeri yakar misali ölünüz ailenizi yakar onları hüzne boğar. Başkaları da biraz insani ise sizi kabre koyar, cenazenizde saf tutar. Ölümünüz kimsenin umurunda olmaz. Ölmüş gitmişsiniz, toprak olmuşsunuz kılı bile kıpırdamaz.
………………………

Bu bir kesim kişi için böyledir yalnız. Bir kesim kişiye yönelik tutumdur. İsimsiz, makamsız mevkisiz, varlıksız insanlar için böyledir. Etkin yetkin yerde olun, bir konumda bulunan kişi için ilgi nasıl bir bakın. İlgi ölene değil yalnız. İlgi yaşayana. Ölen yine kimsenin meselesi değil ama hayatta kalan hele hele kartviziti iş yapan, sözü geçen, telefonla iş bitiren kişi rahat bırakılmaz. Üzüntüsüne bile fırsat verilmez. Acısını bile yaşayamaz. Kapısında nöbet tutulur. Her dakika hatırı sorulur. Bir şeyler yapabilir miyim denilir.
…………………………

Ölülerimiz için maalesef durum budur. O bakımdan ne ölelim ne ilgi bekleyelim. Ölen öldüğüyle kalır. Ölen ölür gider kalanlar için hayat devam eder. En yakınlarınız bile bir süre sonra normal hayata döner. O nedenle insanlar ister ilgilensin isterse ilgilenmesin, taziye iletsin iletmesin, acınıza ortak olmasınlar hiç mesele değil. Ölenle ölünmez mezara girilmez. Ölen insan ölmekle dünyaya gelmiş olmanın nihai bedelini öder.
………………………..

Ölülerine kıymet bir toplumun en önemli medeniyet ve insaniyet göstergesidir yalnız. Önemli olan ölene kıymet ve değer verilmesidir hayatta kalana değil. Ölüm insanı eşitler aslında. Her insan önce musalla taşına sonra kabre konur. Orası ebedi kalınacak yerdir ta ki mahşere kadar. Ölümün yüzü soğuk denilse de kendisi gerçektir. Ölüneceğini bilerek yaşamak insanı dikkatli olmaya, hayatı anlamaya, anı değerlendirmeye sevk eder. Değerlerle dolu iyi bir hayat yaşanmışsa, abu hayat kana kana içilmişse, sevgi öne çıkarılmışsa, nefretten uzak durulmuşsa ölüm ne ola ki. Ölüm geride kalanlar ne düşünürse düşünsün, nasıl davranırlarsa davransın sizin için tozlu yoldur. Hangi benzetme yapılırsa yapılsın, ilginin şekli ve derecesi ne olursa olsun hiç önemli değil. Ölen sizsiniz başkalarına ne. Ölen bedeniniz kime ne. Ruhunuz hep yaşıyor ya. Canınız ceset olmuş, nefsiniz göğe yükselmiş bir borç ödenmiş bir ödül elde edilmiştir daha ne.



Kemal GÜL
10.08.2022