Yazarımızın kaleminden dökülen her güzelliği duymak adına ...başlık o kadar hoşuma gitti ve iki defa okudum
Okudukça tekrar okunulası bir yazı ...
Her zaman yazı okuyamıyorum
İlk okuyacağım Gülüm arkadaşımın güçlü kalemi .....
Harika bir yazı yine yeniden...
Gönlünüze sağlık ..
Sevgilerim sizinle güzel insan
Ve her daim yanınızda olmak temennisiyle Rabbim nasip ettiği müddetçe

Matemiyle örtüşen kalemin kulağına fısıldadığını Sağır Sultan dahi duymuşken ve kimse şairi duymazdan gelen sönmedi coşkusu sönmedi gözlerindeki İlahi Işık:
Baktığı her yerde herkeste Rabbine vakıftı bir o kadar metanetli nihayetinde kalem yola geldi ve yoldan çıkan kimse üstüne alınmadan ve bir Allah’ın kulundan dahi korkmadan yolunu adımlamaya devam etti edecekti de.
Katsayısı hüzün olan sözcükleri tek tek b/öldü ve ekledi yüreğini bazen geri durdu ama mücadelesini sürdürmeye kararlıydı yeter ki Rabbi terk etmesin şairi ve biliyordu da etmeyeceğini ve tüm sevgisini Rabbine ithaf etti mademki vakti vardı ve de bir yüreği ve kalemi elbet reşit kılınacaktı sözcükleri ara vermeden yazıp sevdikçe şair…

Yalnızlığın ikramıydı şiir…
Tükenen zamanın türettiği bir duygu seli adeta ve verilmiş muhtırası günün, gece sözlerinde asılı iken aşka sadık bir Külkedisi.
Hüzün bohçası her öğün dolan.
Hazan rüzgârı ömrün şatafatlı yalnızlığı ile g/izlenen.
Ah, o dilbaz rüzgâr karambole giden mutluluğun nişanesi ve soluksuz bir arayış.
Canhıraş yüreğin kıblesi, sedeften gülücükler asılı göğün kancasında.
Maviden mintanı gecenin delip deşen gözleri yalnızlığın.
Şimdi bütünleştiği kadar şair şehre cübbesini giydirdi ve düştü yola…
Ah, o seyyah izdivacı şairin körüklü sözcükleriyle ve bir ömür kendiyle cebelleştiği kadar cebelleşmedi hiç kimseyle ne de şiirle.
Hüzündü şairin nesri.
Şair idi şehrin ölü nefsi.
Hazandı sürat motoruna bindiği ve günlerini mevsimlere b/öldüğü.
Kare kodu hayatın ve düş öbekleri.
Bir resitale davet edildi şair ve serenadı ile eşlik etti.

Gün kapıştı sözcüklerle ama güneş batmadan yazmaya girişmedi şair ama bu da yetmedi:
Kapris yapandı kalem bir punduna getirip istirahate çekilmenin yollarını arıyordu ve ölü taklidi yaptı ama şair kanmadı çünkü ölen kalem değil günbegün büyüyen yaraları ile kalbiydi.
Kalbiydi tutuşan.
Kalbiydi mantığına rest çektiği.

Ulu Rabbim, yoktan var eden ve ben yokluğa haiz hiçliğin de kıvrımlarında asılı bir yıldızım ve de rüzgâr içime ters estiğim bazen de ters ters bakar insanlar sevgimi coşkumu gördükçe ve hesabım kesilir işte o an ve ben daha büyük adımlarla sever koşarım Mevla’ma.
Hüznüm bir resitaldir.
Hüzzam makamında saklıyım ben hem…
Bencileyin bir gölge belki yürekte seken kor bir hece elbet aşka bağdaş kurduğum ve acıya ve de özleme bağışıklık kazandım.
Bahşedilen nefesi tüketir de tüketirim ama yetmez.
Bir renkse her duygu, gökte saklandığı kadar ruhumun onca kuytu ve ulu orta yaşamadığım ulu orta sevmediğim kadar aşikârdır da özlemim en çok kendime ve huzura ve bir bir sekerim gökten yere ya da yerden göğe elbet yere göğe sığamadığım kadar da sebat ederim içinde yaşadığım mabette içimde de tek zerre kuşku yok iken hamt ederim ve şükrüme ilave sabır ile yüklü sırtımdaki yükün de hafiflediğini gördüm mü ve işte mucizelerdir hâsıl olan her başım sıkıştığında kâinattan aldığım her yanıt ve nice tevafuk ile günbegün büyür kalp gözüm üstelik başım öne düşmeden ki sadece Allah katında kıldan incedir boynum.




Ben şiirinize geceden yorum yazsam da yazınızı hem daha anlayarak okumak hem de başka okuyanlar da olmasını bekleyerek sonraya bırakıyorum ama özellikle yazıları size özgü değil de genel olarak okuyan o kadar azaldı ki o kadar emek verip yazılan paylaşımlar neden yeterince okunmuyor anlamış değilim, her neyse.. artık yapacak çok fazla bir şey yok...

Başlık o kadar çok şey çağrıştırıyor ki kişisel anlamda herkesin kendine özgü bir hüzün coğrafyası olduğu gibi dünyanın genelinde savaşlar, açlık, pandemi akla ne gelirse her bölgede ayrı bir hüzün coğrafyası yaşanıyor.
Silah tüccarları savaşı kızıştırıyor özellikle çocuklar olmak üzere ortalık masum insanlardan geçilmiyor. Bunları düşününce insanın kendi sorunları ister istemez ikinci planda kalıyor ama üzülmekten ve sebep olanlara buğzetmekten başka elimizden bir şey gelmiyor ne yazıktır ki...
İhlâs içinde hüzün veren duygularla yazılmış muhteşem güzellikteki yürek sesinizi gönülden kutluyorum tebrikler efendim.
Gönlünüze ve kaleminize sağlık diliyorum.
Her şey gönlünüzce olsun ve yolunda gitsin inşallah.
En içten selam ve saygılarımla.
Esenlikler dileğiyle.