- 1074 Okunma
- 7 Yorum
- 11 Beğeni
ÇATI KATI 1...
ÇATI KATI 1...
Yorgun zihni, yorgun bedeni, bir karar vermeliydi geçmişe ve geleceğe,
anlaşılamamaktan bitkin gözleri, çatlayan dudaklarında cılız sesi
haykırıyordu, hadi diyordu,bi cesaret vedalaş kendinle, ve son kez aynada baktı solgun benzine vedalar acıtıyor dedi kendi kendine zor olacaktı, belki dahada çok kanayacaktı kendini bulmak. Uzun süre izledi aynadaki yansımasını, nefes almak bile zorken, nasıl bir düş kurabilirim ki dedi kendine. En çokta inandıkları incitmiş, kırmıştı yüreğini, herkesin aynı olamadığına ikna olamıyordu bir türlü. Oysa çırpınıyordu yüreği ,masmavi bir cennet var, hadi diyordu hadi, bırak kendinle savaşmayı
Aç kapıyı at artık adımını dışarı, güneş yeniden doğacak bekletme düşlerini, ne kadar zaman geçirdi ayna karşısında oda bilmiyordu, kaç yıl devirdi hatırlamıyordu, fark ettiği saçlarına ilişen bir kaç aklaşan saç teliydi ve yüzündeki hüzün çizgileriydi
Tamda o anda, tüm cesaretini toplayarak kalktı bedeninin önünde diz çökmüş ruhu,
veda vakti dedi sessizce ve gözyaşları içinde,
Bir el dokundu şefkatle gözyaşlarına, o an ısındı yüreği, yarına erteleyip dünde kalmaktan yoruldum dedi...
Kapıya yöneldi, kapıda sessizdi kendi gibi, git artık der gibi
kapı kilidine elini uzattı ve durdu, arkama bakmalı mıyım, bakarsam gidebilir miyim diye düşündü bir an, sonra dönüp baktı kendine, bedenindeki, gözlerindeki acıya gülümsüyordu kendisine...
Ahh o gülümseme, nasılda huzura erdirdi ruhunu, döneceğim dedi, kendimi bulup döneceğim...
Not. İlk yazı deneyimim muhtemelen çok yanlışım olacaktır şimdiden af fola
YORUMLAR
Devrimkaya~
ne zor değil mi kendini bulmak yada kendi dahil kimse tarafından bulunmamak, kaybolmak göğe uzanan bir çatı katının huzur veren düş katmanlarında..
bir el dokunmalı, dokumalı geceye uzanan saçlarından hüznün ve şafağa en kızılından yataklanmalı, ırmaklanmalı o tel,tel buğusunda sabahlar akmalı denizlere deniz ki özgür mavi, deniz ki kendini bulma sanatı...
ak egesinden, ak denize bulacaksa bulur kendin,kendini, dengin dengini..
ve hep ol emi..
Devrimkaya~
Yazmak cesaret işidir...Cesur insanlar hayatla kalemiyle hesaplaşır..
İlk adım zor olsa da yazmak tüm zorluklara kalkan olur hep.
Yazdıklarınızı tesadüfen okumaya başladım. Bir an ilk yazmaya başladığım anı yaşadım.
Naçizane tavsiyem hep ilk yazmaya başladığınız gibi olun.Başkaları ne derse desin kendi hissettiklerinizi kendi gönül dilinizle yazın... İster şiir ister düz yazı olsun yazdıklarınız sizin aynanızdir..Aynaya baktığınızda gördüğünüzü kelimelerle resmetmek edebiyat tır...
SONimza tarafından 30.8.2022 16:44:42 zamanında düzenlenmiştir.
Devrimkaya~
Çok değerli Müslüm Beye yürekten katılıyorum.
Ne güzel bir yürek esintisi içtenliğin muhatabı kaleminiz ile kim bilir nice güzelliğe imza atacaksınız bu bağlamda tüm içtenliğimle tebrik ediyorum.
Anlatım ve de sunum sular seller gibi.
Akacak sözcük kalemde durmuyor ve nasıl da çağlıyor yürek.
Kaleminiz daim olsun dost yürek: takipteyim.
En içten selam saygılarımla...
Devrimkaya~
''güneş yeniden doğacak bekletme düşlerini''
ruhun bedenine saygı duruşunda...
ilk yazı olmasına rağmen destansı imgeler
yazıya adeta şiirsellik katmış
şiir gibi yazıydı değerli şair
tebrikler
saygılarımla