Sevmek ne uzun bir kelime değil mi ..?
Bir o kadar meşakkatli, bedelli.. Sırtın çıplak, yalınayak fırtınalı bir denizde yüzmek.. ufuk çizgisinin bile görünmezlige kavuştuğu..
Önün sonsuzluk, ardın sonsuzluk.. gel de kaybolma.. kimi zaman bir gülümseyisi ile açılan bir dolunay ile nereye bilinmez kayıp bir yolculuk bu.. ateşten denizin buzlu sularında.. anlaşılmaz, ağır..
Vazgeçtigimiz her şeyi bile bile attığımız ateşine.. kaybettiğimiz yolumuzu ve kendimizi çoğu zaman.. katlanmak o buzun ateşine..
Daha büyük bir sonsuzluğun kalbine sığınıp da asıl orda unutup, kaybetmek için değil mi benliğimizi..Sevilenin ateşli kalbinin dudak yakan , iç kavuran suyundan bir yudum dahi olsa icebilmek uğruna değil mi..
Bedelli lakin emir bu kalbin verdiği..sev ve vazgeçme.. sevmez veya vazgeçersen bırakırım seni,atmayı dediği .. bir intiharı kalbin, aksi..
Belki gerek yoktur o soğuk suların ateşinde yanmaya.. iç kavuran bir yudum su uğruna..
Belki daha kolaydır kalbin intihar etmesi bu yola çıkmaktan yalınayak..
Kim bilir daha elzemdir her gün yanmaktansa bir kerede kül olması onun..
Ah benim iç içe yaşayan ateşi buzu.. kalbim.. acıtan..
Keşke izin verseydi kalbim onsuz yaşayabilmeme.. Daha az yorgun ve daha çok mutlu olurdum şüphesiz..