Ölmeden Yaşa
“yaşam size ne getirir bilemezsiniz ama sizden ne götüreceğini siz belirlersiniz.”
Hepimiz için kaçınılmaz olan ve bir kez gerçekleşen iki şey vardır bu hayatta. Doğmak ve ölmek...Ana rahminden bir kez geliriz dünyaya ve bir kez gömülürüz toprağa. Fakat yeniden doğmak da, defalarca ölmek de bir yerde bizim kontrolümüz altında.
Yeri gelir el alemin arkamızdan konuşacağı on beş dakikadan sakınmak için kendimizden feragat ederiz. Bir de bakmışız ki değmeyecek şeyler uğruna bunca zaman kendimizi heba etmişiz. İnsanların gözünde değer kazanmaya çalışırken bir daha geri gelmeyecek olan zamanı kaybetmişiz.
Sürekli değişen, geri dönüşü olmayan akrep ve yelkovana geçmiyor sözümüz. Tek başımıza geldiğimiz dünyada, bir kendimize bakmadan geçiyor ömrümüz. Kimse için değmediğini, değmeyecek kişiler için kendimizi harap ettiğimizde öğreniyoruz.
Şimdiki aklım olsaydı... diyerek cümlelere başlamak mı rahatlatıyor vicdanımızı? Önemli olan şimdiki aklımızın o zamanlar bize gelmiş olması. Oturup bekleyerek ansızın bir aydınlanma yaşamayız. Hayata tek bir pencereden bakmayı bırakana kadar hakikatin farkına varamayız. Ne zaman ki at gözlüklerini çıkarıp farkındalık kazanmak için çaba gösterdik, işte o zaman yürümemiz gereken doğru yoldayız.
Evet yaşayarak öğrenir, ders çıkarır, tecrübe ediniriz. Yani demem o ki geçmişe bir şekilde önem veririz. Fakat geçmişin bizdeki yerinizi yine biz belirleriz.
Yaşanan güzel anlar, bugün yüzümüzde bir tebessüm bırakır. Geçen kötü zamanlar bir tecrübedir, güçlendirir, ders aldırır. Bizi etkileyecek olan esas şeyler ise ders olarak çıkarıp doğru saydıklarımız.
Ne yaşadıklarımızı ne de yaşadığımız anı unutmalıyız. Çünkü yeri geldiğinde onları geçmişin değil geleceğin anahtarı olarak kullanırız. Ancak unutmamalıyız ki en kıymetli an, şimdiki yaşadıklarımız.
Bize biçilen ömür 70 yılsa, iyisiyle kötüsüyle ecel kapımızı çalana kadar hayatta kalırız, fakat önemli olan bu hayatı ne kadar değil nasıl yaşadığınız.
Kendimizi sevsek de nefret edip düşman olsak da, hayatımıza giren ve çıkanların arasından geriye sadece biz kalacağız. Bu yüzden İnsanlarla değil kendimizle aramızı iyi tutmak için çabalamak zorundayız. Çünkü ömrünüzün sonuna kadar bize eşlik edecek insanın yine sadece biz olacağının farkına varmalıyız.
Ne yaşarsak yaşayalım yeniden doğmak da, yaşarken ölmek de bizim tercihimiz. Bu hayattaki yerimiz kendimize verdiğimiz değer kadar. bu değerin farkına varmayan da usulca hayatımızdan çıkar.
Kendi kurallarımız, fikirlerimiz, kim ne der diye düşünmeden geçirdiğimiz bir hayatımız olsun. Kendi kendimize yetmeyi öğrenip, yaşadıklarımızın şans değil emeklerimizin karşılığı olduğunu fark edelim.
Hayatımızda bir şeyler değiştiğinde, biri bizden vazgeçtiğinde, ayrılıklarda... attan inip eşeğe binmişe dönmemek için kendi atımız olsun ve gideceğimiz yönü kendimiz belirleyelim.
Sev, önce kendini...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.