His bitti, yapı paydos mu? Sen hiç yalnızlığın hafife alındığı hissizler ordusunun arasına düştün mü ?
O hecenin yüklediği en ağır görev; dinleyerek anlamaktı. Bu da inanılmaz sabır ve zaman alırdı.
Hayatına giren insanların:
Varlığını dinlersin, yokluğunu dinlersin,
Gelir dinlersin, gider dinlersin,
Durur dinlersin, koşar dinlersin,
Ağlar dinlersin, güler dinlersin...
Birinin hayatındaki varlığını ya da yokluğunu anlamak için, tek hecelik "var, yok" ağırlığını sırtına yükledikçe yüklersin. Tek heceye dünyanın en yüksek değerini biçersin. Aslında olması gerekeni beklersin.
Eminim ki sen de birilerine bu değeri pek çok kez biçmişsindir. Çünkü her birimizin hayatında "var" gibi yapan çok fazla "yok" var.
Çünkü hepimiz olması gereken değerleri bekleyen ama yapmayan bencilleriz. Bu ne yaman çelişki değil mi?
Olmadığını bile bile hayatımızı sessize alıp "belki küçük bir ses duyarız" diyerek kendimizi kandırdığımız insan sayısında muazzam artış var.
Artık dostluk istisna, adamlık istisna, kadınlık istisna kardeşlik istisna.
Bu liste çok uzun hiç sorma.
"Yok kandırma kendini" gerçekliğine teslim olana kadar kendimizi kandırmaya devam edeceğiz, ta ki uyanıp "yeterince dinledin bu yükü artık sırtından indirip dinlenme vaktidir" diyene kadar.
Var sandığımız yok’larımız için uzatmaları bırakıp hayatımızda "gerçekten" var olduğuna inandığımız insanların değerini iyi bilmek gerekli.
Zaman akıyor, gelen gidiyor, gelecek olan da sırada bekliyor ama kalan da vesselam çok güzel kalıyor.
Varların çoğalması, kalanların çok olması, sizin de varlar ve kalanlardan olmanız dileğimle...

Serpil Çavuşoğlu
Tarih : 23/07/2019