Hiç; sadece bir gün boyunca bile olsa herkesi olduğu gibi kabul etmeyi, yargılamayı denediniz mi? Çoğumuz için, bu çok zor bir şey. Bırakın bir gün boyunca, bir kaç dakika boyunca bile birilerini yargılamadan edemiyoruz. Eğer düşüncelerimizi gözlemlersek sürekli hem kendimizi hem başkalarını nasıl yargıladığımızı fark ettiğimizde şaşmamak elde değil.
Kendimizde fiziksel kusur aramak, başkalarının fiziksel kusurlarını görmek, "Ben aptalın tekiyim. Değersiz biriyim" gibi kendimizi yargılamak, başkalarını düşüncelerinden, yaptıklarından, davranışlarından dolayı yargılamak sürekli yaptığımı şey. Buda dar görüşlü olmamızdan kaynaklanıyor. İnsanları bütün olarak değil, parçalar halinde görüyoruz. Gördüğümüz parçalarda, genellikle olumsuzluk diye nitelediğimiz şeyleri içeriyor. Gün boyunca on kişi hakkımızda olumlu laflar , bir kişi de olumsuz bir laf etse, aklımız olumsuz lafta takılıp kalıyor. Neden? Çünkü kendimizi güzelliklere layık görmüyoruz. Oysa insanlar güzel şeylere layıktır.

İnsanlarda: Hata bulmak, yaşamımızın bir parçası.
Buda bilinçsiz kültürel yapılanmamızdan ve düzensiz bir eğitimden kaynaklanıyor. Artık insanlar birbirleriyle selamlaşmıyor, oturup gönül sohbetleri etmiyorlar, isteyen herkes kötü sözler sarf edebiliyor. İnsanlar artık dünyaya korku dolu gözlerle bakarak herkesten bir tehlike geleceği beklentisi içinde yaşıyor. Oysa insanlar korkusuz ve tehlikesiz bir dünyada yaşamak isterler.

Bunun için başkalarının sizi değerli bulmasını istiyorsanız, önce siz başkalarına değer verin. Başkalarından sevgimi bekliyorsunuz, önce siz sevin. Dünyaya ve insanlara ne verirsek bize mutlaka geri gelecektir.

İnsanlar çok değişik türlerde düşüncelere sahiptirler ve bu düşüncelerini algılamak isterler ne derecede olup olmadığı yine kendilerine aittir. Fakat bilinçsiz bir algılama insanların kendilerini, bazende başkalarını zor durum ve çıkmazlara sokmaktadır. Eğer kültür ve edebi yönden zengin insanlar topluluğunu oluşturmuş olsaydık, iyi bir düzenli eğitimden geçmiş olsaydık insanlar birbirleriyle daha iyi diyalog kurmuş olurlardı.

Böylece düzensiz ve devinimsiz bir ülkede yaşayarak eğitim düzeninden kopuk kültürel yapılanmadan zayıf, bizim için daima kaçınılmaz olacaktır.

31 MAYIS 1993 SARAY’A HİZMET SİYASİ BAĞIMSIZ GAZETEDE YAYIMLANDI.