Geceye karışmış yıldızlar,dedi bilge ihtiyar.Efkarı bozlaka sarmış sokak çalgıcılarını düşündü...bir lunaparkta parası kadar eğlenen çocukları...bir tarafta sofrasında envayi çeşite burun kıvıran varlıkta darlık histerikleri yaşayan yeni yetmeler...bir tarafta, abi bugün siftah yapamadım,diyen dünyayı boya sandığına sığdırmış mecburen büyüyen küçükler ...dünyanın dengesini bozan sözüm ona tuzu kurular, hayallerini insanlığın çatırdaması üzerine kurarken...anne kucağında dünya sıcağını hisseden bebeler merhaba derken sanal hayata... en güzel nasihat ölümden, hissesine düşeni alamayanlar veda ederken düşlerinin kırıklığıyla...ne yaman çelişki diye mırıldandı şairin mısrasını...şimdi sana hangi hikayeyi yazsam...sütün rengi ne idi diye sorarsın...cep telefonları...bol sıfırlı banka cüzdanları...jilet araçlar...sahte yüzler...bir sokak ötede kağıt toplayıcılar...deforme kimlikler...sana böyle bir dünya kurmak benim suçum evlât dedi...Çözüm mü...belki çocuk olmak...belki çocuk kalmak...

M...G... KÜÇÜREK ÖYKÜLER