Dostluklar Mutlak ve İlelebet Değildir

• 9 Temmuz 2022 Cumartesi 23:59:59

Arkadaşlık ve dostluklar pamuk ipliğine bağlıdır. Aniden gerilip kopabilir ve geri dönüşü mümkün olmayabilir olsa da asla eskiden olduğu gibi olmaz. Arkadaşlığın taraflarca yürütülmesi zordur. Yanlış bir söz ve davranış alınganlıklara küsüp darılmalara neden olur, araya mesafeler konur. Telafisi tamiri zordur. Bir bozulduğunda eski dengeler tutmaz. Ağaç kuruduğunda nasıl ki kolay kolay yeşermez misali arkadaşlık da gün gün sararır solar, yok olur gider.
...

Kendimden biliyorum. Bizzat yaşıyorum. Dost dediklerimden uzaklaşıyorum. Hiç nedensiz yere hem de. İncir çekirdeğini doldurmayacak bir meseleyle. Düpedüz itham ediliyorum. Olmayanla yaftalanıyorum. Ağır saldırıya uğruyorum. Hem de kırk yıllık bir dostluğun, yakın arkadaşlığın arkasından.
...

Anlatayım size biraz, meseleden bahsedeyim, haklı mı yoksa haksız mıyım derdimi dökeyim. Yatılı mektepten arkadaşım. Yıllardır karşılaşmayız ama telefonla görüşürüz. Birbirimize kıymet ve değer verir, sever sayarız. Arkadaşlığımıza da toz konsun istemeyiz. Yakında ve bir çırpıda gelişti anlatacağım durum.
...

Arkadaşım yatılı okul sıralarında oturduğum eski arkadaşım değil yalnız bunu biliyorum. Kim derse ki kırk yıl önceki kişi aynı kişi hiç inanmayınız. Başkasına değil kendinize bakınız. Kimdiniz neydiniz nasıldınız, bugün için ise neredesiniz ne durumdasınız. Zaman insanı değiştiriyor bu bir gerçek. Kimini menfi kimini ise müspet yönde. Arkadaşımla ilgili işittiklerim de bu minvalde ama ben üzerinde durmuyor, söylenenlere katılmakla birlikte kulak tıkıyor ve dostluğumu devam ettiriyorum. Dinleyip geçiyorum, insandır hata yapabilir diyorum.
...

İş yerindeyim ve işle meşgulüm. Telefonum çalıyor. Arayan arkadaşım. Açmıyorum müsait olduğumda dönerim diyorum. Çok geçmeden ikinci kez arıyor mutlak önemlidir diye açıyorum telefonu. Mevzuyu anlatıyor. Bir raporla ilgili destek istiyor. Resimle ve whattsaptan gönder diyorum. Bendeki program telefonumda açmayınca mailimi veriyorum oraya iletmesini istiyorum. Mesai bitiyor ve iş yerinden ayrılıyorum.
...

Sorunlu bir telefonum var ve anında şarj boşaltıyor. Arkadaşım tarafından aranıyorum ama bu nedenle açamıyorum. Eve geldiğimde boşalan şarjım dolsun diye cihaza takıyorum. Tekrar tekrar aranınca yemeği yarıda bırakıyor ve cevap veriyorum. Mailimin resmi olduğunu söyleyip ancak yarın iş yerinden bakabileceğimi iletiyorum. İşte bu noktadan sonra itham edilmeye başlıyorum. İşi savsaklamakla kasten ilgisiz kalmakla suçlanıyorum.
...

Gönderinin telefonunda açılmış olduğunun görüldüğünü söylüyor. Doğrudur öyle görülebilir ama esas incelenecek olan dosyanın açmadığını söylüyorum. Arkadaşım arka arkaya giydiriyor, fazlasıyla saydırıyor ve hiç nedensiz yere suçlanıyorum. Kendimi savunmakta zorlanıyorum. Sonrasında üzülüyorum. Bu iş böyle bitmemeliydi diyorum.
...

Arkadaşımla manevi anlamda arkadaş olarak kalacağım. Eski günlere saygı ve özlem duyacağım. Bu günleri hep hatırlayacağım. Asla silmeyeceğim. Meseleleri hiç açmayacağım. Nedenini sormayacağım. Ancak bu hadiseden sonra olanları sorgulayacağım. Küsmeyeceğim darılmayacağım ama aramadıkça aramayacağım. Noktayı koymayacağım, olanları not edip bir kenarda tutacağım. Zaman zaman hatırlayacağım.

Kemal GÜL
09.07.2011