Bizler güzel Türkiye’nin bu zavallı evlatları, karanlık bir geleceğe yorgun savaşçılar misali koşarken sanatı ve güzellikleri unuttuk. Törenlerde, bayramlarda, seçim öncesi konuşmalarda arada bir sözü edilen yarının kurucusu, milletin umudu bizler yaşamayı unuttuk.
Bir kabuk değişimi süreci yaşayan, Türkiye’de yerimizi unuttuk. Adımızı unuttuk. Bu nasıl oldu? Gençliğin en verimli, atılım enerjisiyle dolu beyinde düşüncelerin, yürekte sevgilerin filiz verdiği çağında ,onlara anlamını bile anlamadıkları şiirleri ezberletirlerse bu sonuç doğaldır.
Böylesine keşmekeş bir eğitim sisteminde yaşatan gençler, kendilerine değişik gelen her şeye hemen kapılıverirler. Değişik müziklere, değişik dillere ve hatta değişik kültürlere esir olurlar. Kimi bilgisayarına tapar, kimi Avrupa’nın çılgınlıklarını benimser. Biz bu ülkenin gençleri olarak artık kaderimizi yıkmalıyız. Kendi kültürümüzün kalitesi Amerikan dizileriyle yıkılmasını önlemeli, her sözünün başında "Türk Müziğinden nefret ederim" diyen arkadaşları eğitmeliyiz. Bu arada sesimizi duyurmak için en azından gençliğin gözü kulağı durumunda olan gençlik dergilerinin bilinçli bir gençliğin dili olmasını sağlamalıyız.

15 NİSAN 1993 SARAY’A HİZMET SİYASİ BAĞIMSIZ GAZETE