yazı
insanın bulaştığı her şey - dülger balığını hatırla- hantallaşıp öyküleşir. zamanı ışığa tuttuğunda anın zerresi günün zigotu diyorum böyle bir şey yok. bizi hikaye tutsun diye isleşelim diye bu duvar dip, ikindi söğüt. böylece toprağını değiştirirsin şarkının, isim koyup mikailleştirirsin boşluğu. tam olarak anısısın kendinin. bedenini izah edecek çok şey yaşadın. yeri geldiğinde gıcırdayacak hışırdayacak soylu iliklerini bütünlüğün eklem bacakları arasında seçkin kılacaksın.
burayı her defasında ben kabuğundan soyuyorum. her defasında fazla uzaklaşmış sayılırım masadan. bir bardağın bardak olmaktan başka iddiası olmamalı. bir bardağın bardak olması bile başı başına elementlerine öykü uydurmaktır. insan dünyanın postudur mikail anlamıyorsun.