BİR USTAYA VEDA

İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölür. Hayatın kuralı budur. Ne yaparsak yapalım kaçamayacağız bu gerçekten. Diğer bir deyişle her nefis ölümü tadacaktır. Bugün bu gerçeği bir daha gördük. Güne Yeşilçam’ın efsane sanatçısı Cüneyt Arkın’ın ölüm haberiyle uyandık. Yüreğimiz yandı, bizden birisi daha göçüp gitti. Üzüldük ama elden ne gelir deyip geçtik.

Toplumların gönlünde taht kurmuş nice insanlar vardır. Yıllar geçer toplumun ona olan sevgisi eksilmez, aksine her geçen gün daha da artar. Çünkü insanlar sevmiştir onu bir kere. Yüreklerde yer edindiyse bir fani onu oradan söküp atmak hiç kolay değildir. Çocukluğumuzun, gençliğimizin kahramanı, efsanemiz Cüneyt ağabeyimiz artık aramızda değil. Onca düşmanı yenip dize getirdi ama günün birinde ölüm geldi onu yendi. Ve şimdi arkasında yüzlerce film ve hafızalara kazınan sahneleriyle bir Cüneyt Arkın kaldı.

Battal Gazi’yi, Köroğlu’nu, Malkoçoğlu’nu, Kara Murat’ı biz onunla pek sevdik. Oynadığı her filmiyle yüreğimizde yer edindi. Bugün bile hala severek izleriz o eski filmleri. Çünkü o filmlerde bizden biri vardır. Değer verdiğimiz, bizle bütünleşmiş bir oyuncumuz vardır. Pek çoğumuz bilmeyiz bile onun doktor olduğunu. Varsa yoksa Yeşilçam’ın efsane aktörü, jönü, yakışıklısı Cüneyt Arkın vardır hafızalarımızda. Akıllara durgunluk veren sahneleriyle bizi bizden almayı başarmış ve her zaman bize Türklük şuurunu aşılamış, milletinin değerlerini her şeyin üstünde tutmuş nadide bir sanatçıdır.

Böyle bir sanatçı halk nazarında el üstünde tutulmaz da ne yapılır? Elbette sevilir, sayılır. Kıymet verilir. Verdi de bu millet. Sinema camiası bugün sadece bir oyuncusunu kaybetmedi. Türk milleti çok kıymetli bir vatan evladını yitirdi. Duruşuyla, oyunculuğuyla yediden yetmişe herkesin gönlünde taht kuran sanatçımız, oyuncumuz Cüneyt Arkın’a Allah’tan rahmet, geride kalanlara ise sabırlar diliyorum. Güle güle büyük usta.

NECATİ DİLEK