soğuk savaş bittiğinde boşluğa düştük
o kadar alışmışız ki düşman tehdidine
bağlılığımızı oluşturan en büyük bileşeni kaybetmiştik sanki

ayrılık çanları çalıyor
tedbir almak gerekiyordu bir an önce

herkes gözlerini kaçırıyordu birbirinin bakışından
istihbarat toplanıyordu çünkü
çaktırmadan

teyide muhtaçtı aşk
ve güven tazelemek için sorulurdu
seviyor musun sorusu

bazen cımbızlardık cümle içinde geçen bir kelimeyi
bazen de satır arasında arardık
saklanan gizli özneyi

kadın olman hasebiyle on parmağında marifet

...

17.17 olmuş

mesai bitmiş
fazla ç’alışma tazminatı istiyor keyfimin kahyası

umursadığımdan değil amma hiç sevmiyorum bu vakti

...

şey gibi düşün
hani açlığına denk gelen ve iştahını kabartan bi sofradasın
kürküne mi yoksa sana mıdır o hürmet
o reddi mümkün olmayan davet
ve kusursuz nezaket

..