KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
tasavvur
iki elimle kulaklarımı kapıyordum
bir yandan tuhaf sesler çıkarıp
güya duymuyordum
işime gelmeyen
hoşuma gitmeyen
ve dahi rahatsız eden her şeye karşı
-duruşum bu şekildeydi
tasavvur et diye söylüyorum
şekil A da yok ki
...
büyüdüm sonra..
...
iki elle kulak kapamak komik kaçacaktı
duymazdan gelmek
yorucu olacaktı
düşündüm
düşünme payından bir yudum içtim
bir yudum daha derken
buldum
...
ha ne buldun dersen aramazsın"
sormazsın da kesin
o yüzden söyleme
bilmesinler de sevgilim
YORUMLAR
Kulaktan kulağa oynarken duymadığında uydurmak da eğlenceliydi çocukken. Uydurma hakkı da , kulak kapama özgürlüğü de büyüyünce alındı elimizden .
Gerçek, yaşarken gördüğümüz dür’e odaklandırıldık. Rüya’lar unutmak zorunda olduklarımız artık.
Özledim rüyalarımı gerçek olarak yaşamayı.Hatırlatan bir yazı idi okuduğum
Beğenilerimi bırakıyorum .👏👏👏
