0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
456
Okunma
Sahafları çok severdi çocuk. Dükkanın kapısından içeri girdiğinde burnuna dolan eski kitap kokusuna bayılırdı. Yeni kitaplar da güzel kokardı fakat sanki eskilerin üstüne okuyucuların kokusu da sinmiş gibiydi. Eline aldığı her kitabı önce koklar, sonra hisseder, sonra okurdu çocuk. Onun kokusu da diğerlerinin arasına karışsın diye sayfalara çokça dokunurdu. Parmaklarını büyülü kelimelerin üzerinde usulca gezdirir, böylece kendinden izler bıraktığına inanırdı. Sahafları çok severdi çocuk. İnsanları sevdiğinden daha çok.
Gökçen
