Bazen bir şeylerin devam etmesi için başka şeylerin bitmemesini dileriz. Bu bir oyun, bir sohbet veya bir hastalık olabilir. Sebep farklı olsa da hepsinde amaç aynıdır, kaçınılmaz sondan kaçınmak... Mümkün müdür bilinmez. Fakat bazen bu belirsizlikten bile korkarız. Bazen bitmemesinden, bazense bitecek olmasından deli gibi korkarız. Bu korku bize çeşitli şeyler yaptırır. Küçüklü büyüklü yalanlar söyletip birtakım oyunlar oynatır. Bu duruma uyum sağlamak ise neredeyse yapabileceğimiz tek şeydir ve umutsuzca bu gerçekliğe boyun eğeriz.

Yine buna benzer başka bir durumda da bir şeylerin başlaması için diğer şeyleri bitirmemiz gerekebilir. İki durum da eşit zorluktadır aslında. Fakat bitişlerin başlangıçları daha da acıtır çoğu zaman. Bununla baş etmeyi öğrendiğimizde ise kendimiz olmaktan çıkmışızdır. Tamamen kurguladığımız hayatta mutlu olduğumuza inanarak yaşamaya devam ederiz. Tabii buna ne kadar yaşamak denirse...

Gökçen