Sessizliği Dinlemek
Olduğu yere sırt üstü uzandı çocuk. Hafif parfümünün kokusu papatyalarınkiyle karışıyor, rüzgar kehribarlarının arasında adeta dans ediyordu. Arada tek gözünü açıp gökyüzüne bakıyor; rüzgarı dinliyordu, kuşları, yaprakları... Sessizliği duyuyordu çocuk. Sessizliğin, sessizliğe karşı koyuşunu. Sessizliğin, sesleri susturuşunu. O kadar yalnızdı ki yalnızlığı duyuyor, onu dinliyor, hatta çoğu zaman anlıyordu. Yalnızlık onun tek arkadaşıydı. Onu dinlemek ise tek hobisi.
Gökçen
Sessizliği Dinlemek Yazısına Yorum Yap
"Sessizliği Dinlemek" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.